1 حیف از امیر شیخ علی شهریار عهد آن چشمه حیات ز پاکیزه گوهری
2 کارش همیشه لطف و کرم بود و بهره داشت از خلق احمدی و کرمهای حیدری
3 درویش پروری صفت آن بزرگ بود تاریخ هم بجوی ز درویش پروری
1 ز قامت تو چگویم که فتنها برخاست قیامت است که در روزگار ما برخاست
2 اگر صفا طلبی کام دل مجوی که یار چو در کنار نشست از میان صفا برخاست
1 دل اگر زغم خروشد چه غم از خروش اورا که فغان دردمندان نرسد بگوش اورا
2 دل من زنوش آن لب نرسد بکام هرگز مگر از کسی که داد این لب همچو نوش اورا
1 کوثر کجا و لعل روان بخش او کجا سرچشمه حیات کجا آب جو کجا
2 هر کو نشد لاله جگر خون از آن غزال از وادی محبت او یافت بو کجا