ای توده دست قدرت از آستین از فرخی یزدی غزل 176

1 ای توده دست قدرت از آستین برون کن وین کاخ جور و کین را تا پایه سرنگون کن

2 از اشک و آه ای دل کی می بری تو حاصل از انقلاب کامل خود را غریق خون کن

3 با صد زبان حقگو لب بند از هیاهو در پنجه غم او خود را چو من زبون کن

4 چون کوهکن به تمکین بسپار جان شیرین وز خون خویش رنگین دامان بیستون کن

5 با فکر بکر عاقل آسان نگشت مشکل دیوانه وار منزل در وادی جنون کن

6 در راه عشق یاری باری چو پا گذاری آن همتی که داری بر خویش رهنمون کن

7 در انتظار آن گل فریاد کن چو بلبل آشفته زلف سنبل از اشک لاله گون کن