ای بزرگی که ز شیرین سخنت
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 ای بزرگی که ز شیرین سخنت عقل از جام نکت می نوشید
2 بهتر از مدح تو کس ننویسد خوشتر از لفظ تو کس ننیوشید
3 چاکر از دوری درگاه تو صدر هم بجانت که ز جان بخروشید
4 مانعی هست مر او را در پیش که بسی از پی دفعش کوشید
5 آسمان کرد نثار اختر خویش چون رهی خلعت خاصت پوشید
6 گوهر مدح تو اندردل داشت کز مسامش همه بیرون جوشید
دیدگاه‌ها **