گاویست در آسمان و از خیام نیشابوری رباعی 144

1 هر صبح که روی لاله شبنم گیرد بالای بنفشه در چمن خم گیرد

2 انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید کاو دامن خویشتن فراهم گیرد

1 آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی معذوری اگر در طلبش میکوشی

2 باقی همه رایگان نیرزد هشدار تا عمر گرانبها بدان نفروشی

1 چون نیست حقیقت و یقین اندر دست نتوان به امید شک همه عمر نشست

2 هان تا ننهیم جام می از کف دست در بی‌خبری مرد چه هشیار و چه مست

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد