1 زهی ابری که شرق و غرب عالم ز راه دیده در لولو گرفتی

2 ز بهر تیر باران زمین را کمان سام در بازو گرفتی

3 چو دست رکن دین خواهی که باشی؟ که در بخشش طریق او گرفتی

4 ده انگشت چو ده دریاست او را تو از یک عشراین نیرو گرفتی

5 تو آن دست گهر باران او را قیاس از خویشتن نیکو گرفتی

6 که او خندان دهد خلعت چنان نغز که تو سنجاب ازو ده تو گرفتی

7 تو زین ده قطره کز دیده براندی هزار آژنگ در ابرو گرفتی

8 ازینت ریشخندی میدهد برق که از شرم آستین بررو گرفتی

9 بطعنه رعد میگوید که احسنت نکو الحق جهان درکو گرفتی