تو بلند آوازه بودی، ای روان از پروین قصیده 36
1. تو بلند آوازه بودی، ای روان
با تن دون یار گشتی دون شدی
گردون نرهد ز تند رفتاری از پروین قصیده 37
1. گردون نرهد ز تند رفتاری
گیتی ننهد ز سر سیه‌کاری
سود خود را چه شماری که زیانکاری از پروین قصیده 38
1. سود خود را چه شماری که زیانکاری
ره نیکان چه سپاری که گرانباری
ای شده سوختهٔ آتش نفسانی از پروین قصیده 39
1. ای شده سوختهٔ آتش نفسانی
سالها کرده تباهی و هوسرانی
اگر روی طلب زائینهٔ معنی نگردانی از پروین قصیده 40
1. اگر روی طلب زائینهٔ معنی نگردانی
فساد از دل فروشوئی، غبار از جان برافشانی
بسوز اندرین تیه، ای دل نهانی از پروین قصیده 41
1. بسوز اندرین تیه، ای دل نهانی
مخواه از درخت جهان سایبانی
همی با عقل در چون و چرائی از پروین قصیده 42
1. همی با عقل در چون و چرائی
همی پوینده در راه خطائی