ای شده شیفتهٔ گیتی و دورانش از پروین قصیده 24
1. ای شده شیفتهٔ گیتی و دورانش
دهر دریاست، بیندیش ز طوفانش
ای بی خبر ز منزل و پیش آهنگ از پروین قصیده 25
1. ای بی خبر ز منزل و پیش آهنگ
دور از تو همرهان تو صد فرسنگ
در خانه شحنه خفته و دزدان بکوی و بام از پروین قصیده 26
1. در خانه شحنه خفته و دزدان بکوی و بام
ره دیو لاخ و قافله بی مقصد و مرام
نخواست هیچ خردمند وام از ایام از پروین قصیده 27
1. نخواست هیچ خردمند وام از ایام
که با دسیسه و آشوب باز خواهد وام
نفس گفتست بسی ژاژ و بسی مبهم از پروین قصیده 28
1. نفس گفتست بسی ژاژ و بسی مبهم
به کز این پس کندش نطق خرد ابکم
تا ببازار جهان سوداگریم از پروین قصیده 29
1. تا ببازار جهان سوداگریم
گاه سود و گه زیان میوریم
بد منشانند زیر گنبد گردان از پروین قصیده 30
1. بد منشانند زیر گنبد گردان
از بدشان چهر جان پاک بگردان
حاصل عمر تو افسوس شد و حرمان از پروین قصیده 31
1. حاصل عمر تو افسوس شد و حرمان
عیب خود را مکن ایدوست ز خود پنهان
دزد تو شد این زمانهٔ ریمن از پروین قصیده 32
1. دزد تو شد این زمانهٔ ریمن
آن به که نگردیش به پیرامن
دگر باره شد از تاراج بهمن از پروین قصیده 33
1. دگر باره شد از تاراج بهمن
تهی از سبزه و گل راغ و گلشن
پردهٔ کس نشد این پردهٔ میناگون از پروین قصیده 34
1. پردهٔ کس نشد این پردهٔ میناگون
زشتروئی چه کند آینهٔ گردون
گرت ایدوست بود دیدهٔ روشن بین از پروین قصیده 35
1. گرت ایدوست بود دیدهٔ روشن بین
بجهان گذران تکیه مکن چندین