سلطان خودم خدمت سلطان نکنم از اوحدالدین رباعی 1
1. سلطان خودم خدمت سلطان نکنم
وز بهر دو نان خدمت دونان نکنم
گر عاقلی آن بکن که یزدان فرمود از اوحدالدین رباعی 2
1. گر عاقلی آن بکن که یزدان فرمود
وآن چیز که خیر تست او آن فرمود
در خدمت مخلوق امانی نبود از اوحدالدین رباعی 3
1. در خدمت مخلوق امانی نبود
جز دردسر و کندن جانی نبود
چون نیستم از امیر جز دردسری از اوحدالدین رباعی 4
1. چون نیستم از امیر جز دردسری
خواهی پدر امیر و خواهی پسری
بگسل دل خود را تو زپیوند امیر از اوحدالدین رباعی 5
1. بگسل دل خود را تو زپیوند امیر
بیزار شو از امیر وز غیر امیر
تا بتوانی ضد خداوندی گیر از اوحدالدین رباعی 6
1. تا بتوانی ضد خداوندی گیر
با صبر بکوش و کنج خرسندی گیر
در دست مگیر سخت مال دگران از اوحدالدین رباعی 7
1. در دست مگیر سخت مال دگران
کاین مال تو هست پایمال دگران
تا در پی این فزون و آن کم باشی از اوحدالدین رباعی 8
1. تا در پی این فزون و آن کم باشی
حاصل همه آن بود که با غم باشی
چندانک تو را به خود بود دسترسی از اوحدالدین رباعی 9
1. چندانک تو را به خود بود دسترسی
مگذار که آزرده شود از تو کسی
بر نفس خودت نئی به کلّی ظالم از اوحدالدین رباعی 10
1. بر نفس خودت نئی به کلّی ظالم
آن کن که دلی از تو بماند سالم
در راه کرم کوه به کاهی بخشند از اوحدالدین رباعی 11
1. در راه کرم کوه به کاهی بخشند
صد گونه گناه را به آهی بخشند
در راه توَم گر زیم و گر میرم از اوحدالدین رباعی 12
1. در راه توَم گر زیم و گر میرم
دل بر که نهم چون زتو دل برگیرم