سلطان خودم خدمت از اوحدالدین کرمانی رباعی 1
1. سلطان خودم خدمت سلطان نکنم
وز بهر دو نان خدمت دونان نکنم
گر عاقلی آن بکن که از اوحدالدین کرمانی رباعی 2
1. گر عاقلی آن بکن که یزدان فرمود
وآن چیز که خیر تست او آن فرمود
در خدمت مخلوق امانی از اوحدالدین کرمانی رباعی 3
1. در خدمت مخلوق امانی نبود
جز دردسر و کندن جانی نبود
چون نیستم از امیر از اوحدالدین کرمانی رباعی 4
1. چون نیستم از امیر جز دردسری
خواهی پدر امیر و خواهی پسری
بگسل دل خود را تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 5
1. بگسل دل خود را تو زپیوند امیر
بیزار شو از امیر وز غیر امیر
تا بتوانی ضد خداوندی از اوحدالدین کرمانی رباعی 6
1. تا بتوانی ضد خداوندی گیر
با صبر بکوش و کنج خرسندی گیر
در دست مگیر سخت مال از اوحدالدین کرمانی رباعی 7
1. در دست مگیر سخت مال دگران
کاین مال تو هست پایمال دگران
تا در پی این فزون از اوحدالدین کرمانی رباعی 8
1. تا در پی این فزون و آن کم باشی
حاصل همه آن بود که با غم باشی
چندانک تو را به خود از اوحدالدین کرمانی رباعی 9
1. چندانک تو را به خود بود دسترسی
مگذار که آزرده شود از تو کسی
بر نفس خودت نئی از اوحدالدین کرمانی رباعی 10
1. بر نفس خودت نئی به کلّی ظالم
آن کن که دلی از تو بماند سالم
در راه کرم کوه به از اوحدالدین کرمانی رباعی 11
1. در راه کرم کوه به کاهی بخشند
صد گونه گناه را به آهی بخشند
در راه توَم گر زیم از اوحدالدین کرمانی رباعی 12
1. در راه توَم گر زیم و گر میرم
دل بر که نهم چون زتو دل برگیرم