الباب التاسع: فی السفر و الوداع در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 مسکین دل برخاسته هر جا که نشست ببرید زعقل و در بلایی پیوست

2 چون نیست عنان اختیارم در دست هم ساختنی است چاره هرگونه که هست

1 جان در تن من زنده برای غم تست بیگانهٔ عالم آشنای غم تست

2 لطف است که می کند غمت با دل من ور نه دل تنگ من چه جای غم تست

1 ای دل غم عاشقی تو را تنها نیست سر نیست که سرگشتهٔ این سودا نیست

2 پوشیده غمی می خور و بیهوده مجوی وصلی که سررشتهٔ او پیدا نیست

1 گر نیست دلت شاد به تقصیر و قصور از بهر چرا به هیچ باشی مغرور

2 چون گویندت که حاصلی نیست تو را خواهی رنجید از آنچ می رنجی دور

1 هرگه که دلم فرصت آن در جوید کز صد غم خویشتن یکی برگوید

2 نامحرم و ناجنس در آن دم گویی کز ابر ببارد، از زمین بر روید

1 روزی است که دار و گیر خواهد بودن شک نیست که ناگزیر خواهد بودن

2 آنجا که حساب خلق خواهد بودن سلطان چو تو هم اسیر خواهد بودن

1 ناکس که به کس شود نمازی نبود و این سیرت خواجگی به بازی نبود

2 گر جمله خران دهر مرکب گردند خر را حرکات اسب تازی نبود

1 هر جا که غم است زنگ آیینهٔ ماست هر تیر بلا که هست در سینهٔ ماست

2 شادی زبرم بزود برمی گردد هم درد که او حریف دیرینهٔ ماست

1 ای دل چه گرفته است غم کام تو را اندیشه بکن که چیست فرجام تو را

2 شمع طرب ار توی بسوزد دهرت ور جام جمی بشکند ایّام تو را

1 هر چند به دل سوختهٔ درد توَم حاشا که گمان برم که من مرد توَم

2 فی الجمله مرا لطف تو در کار آورد ورنه من بیچاره کجا مرد توَم