من در غم عشقت غم از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. من در غم عشقت غم عالم نخورم
بر کتف کتم باز فلک غم نخورم (؟)
آن کز دل اوست بر از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. آن کز دل اوست بر دل من هر غم
می دید و نمی کرد زمن باور غم
سیر آمدم از غم دمادم از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. سیر آمدم از غم دمادم خوردن
وز بس غم گونه گونه در هم خوردن
غم گفت کزو دو دیده از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. غم گفت کزو دو دیده خون باید کرد
بازو علم صبر نگون باید کرد
دل در غم غم زنش که از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. دل در غم غم زنش که غم با غم خورد
غم نیست که از غم تو غم را غم خورد
بیگانهٔ جان شد از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. بیگانهٔ جان شد دل و خویش غم تو
قربان دل من است کیش غم تو
سبحان الله چه سخت از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. سبحان الله چه سخت کاری غم تو
از خسته دلم عظیم کاری غم تو
هر جا که غم است زنگ از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. هر جا که غم است زنگ آیینهٔ ماست
هر تیر بلا که هست در سینهٔ ماست
مسکین دل برخاسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. مسکین دل برخاسته هر جا که نشست
ببرید زعقل و در بلایی پیوست
عاقل آن است که سخرهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. عاقل آن است که سخرهٔ غم نشود
هر دم زغم بیهده درهم نشود
هرگه که دلم فرصت از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. هرگه که دلم فرصت آن در جوید
کز صد غم خویشتن یکی برگوید
ناجنس حلاوت جوانی از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. ناجنس حلاوت جوانی بُبَرد
عیش خوش و حظّ زندگانی بُبَرد