من در غم عشقت غم عالم نخورم از اوحدالدین رباعی 37
1. من در غم عشقت غم عالم نخورم
بر کتف کتم باز فلک غم نخورم (؟)
آن کز دل اوست بر دل من هر غم از اوحدالدین رباعی 38
1. آن کز دل اوست بر دل من هر غم
می دید و نمی کرد زمن باور غم
سیر آمدم از غم دمادم خوردن از اوحدالدین رباعی 39
1. سیر آمدم از غم دمادم خوردن
وز بس غم گونه گونه در هم خوردن
غم گفت کزو دو دیده خون باید کرد از اوحدالدین رباعی 40
1. غم گفت کزو دو دیده خون باید کرد
بازو علم صبر نگون باید کرد
دل در غم غم زنش که غم با غم خورد از اوحدالدین رباعی 41
1. دل در غم غم زنش که غم با غم خورد
غم نیست که از غم تو غم را غم خورد
بیگانهٔ جان شد دل و خویش غم تو از اوحدالدین رباعی 42
1. بیگانهٔ جان شد دل و خویش غم تو
قربان دل من است کیش غم تو
سبحان الله چه سخت کاری غم تو از اوحدالدین رباعی 43
1. سبحان الله چه سخت کاری غم تو
از خسته دلم عظیم کاری غم تو
هر جا که غم است زنگ آیینهٔ ماست از اوحدالدین رباعی 44
1. هر جا که غم است زنگ آیینهٔ ماست
هر تیر بلا که هست در سینهٔ ماست
مسکین دل برخاسته هر جا که نشست از اوحدالدین رباعی 45
1. مسکین دل برخاسته هر جا که نشست
ببرید زعقل و در بلایی پیوست
عاقل آن است که سخرهٔ غم نشود از اوحدالدین رباعی 46
1. عاقل آن است که سخرهٔ غم نشود
هر دم زغم بیهده درهم نشود
هرگه که دلم فرصت آن در جوید از اوحدالدین رباعی 47
1. هرگه که دلم فرصت آن در جوید
کز صد غم خویشتن یکی برگوید
ناجنس حلاوت جوانی بُبَرد از اوحدالدین رباعی 48
1. ناجنس حلاوت جوانی بُبَرد
عیش خوش و حظّ زندگانی بُبَرد