هر کس که سفر کرد پسندیده شود از اوحدالدین رباعی 1
1. هر کس که سفر کرد پسندیده شود
پیش همه کس چو مردم دیده شود
جز دُرد سفر دلم نمی آشامد از اوحدالدین رباعی 2
1. جز دُرد سفر دلم نمی آشامد
دل را دگر آبی به جهان باز آمد
اینجا اگرم کار به فرهنگ نشد از اوحدالدین رباعی 3
1. اینجا اگرم کار به فرهنگ نشد
آخر قدم روان من لنگ نشد
تا در سر من فتاد سودای وداع از اوحدالدین رباعی 4
1. تا در سر من فتاد سودای وداع
از گریه مرا نماند پروای وداع
هر بازو را زور کمان تو کجاست از اوحدالدین رباعی 5
1. هر بازو را زور کمان تو کجاست
وین سخت کمان چه درخور بازوی ماست
در عشق دل خراب چتواند کرد از اوحدالدین رباعی 6
1. در عشق دل خراب چتواند کرد
بی خویشتنی صواب چتواند کرد
ای دل به سری پر زهوس چتوان کرد از اوحدالدین رباعی 7
1. ای دل به سری پر زهوس چتوان کرد
نه پایگهی نه دسترس، چتوان کرد
کس مشکل اسرار حقیقت نگشاد از اوحدالدین رباعی 8
1. کس مشکل اسرار حقیقت نگشاد
کس یک قدم از نهاد بیرون ننهاد
رویی نه که از هوای او بگریزم از اوحدالدین رباعی 9
1. رویی نه که از هوای او بگریزم
پشتی نه که با فراق او بستیزم
هر چند به دل سوختهٔ درد توَم از اوحدالدین رباعی 10
1. هر چند به دل سوختهٔ درد توَم
حاشا که گمان برم که من مرد توَم
رویی نه که پشت جان قوی ماند ازو از اوحدالدین رباعی 11
1. رویی نه که پشت جان قوی ماند ازو
پشتی نه که روی دل بگرداند ازو
روزیت به مهر من نمی سوزد دل از اوحدالدین رباعی 12
1. روزیت به مهر من نمی سوزد دل
جز آتش کینه می نیفروزد دل