هر کس که سفر کرد پسندیده از اوحدالدین کرمانی رباعی 1
1. هر کس که سفر کرد پسندیده شود
پیش همه کس چو مردم دیده شود
جز دُرد سفر دلم نمی از اوحدالدین کرمانی رباعی 2
1. جز دُرد سفر دلم نمی آشامد
دل را دگر آبی به جهان باز آمد
اینجا اگرم کار به از اوحدالدین کرمانی رباعی 3
1. اینجا اگرم کار به فرهنگ نشد
آخر قدم روان من لنگ نشد
تا در سر من فتاد سودای از اوحدالدین کرمانی رباعی 4
1. تا در سر من فتاد سودای وداع
از گریه مرا نماند پروای وداع
هر بازو را زور کمان از اوحدالدین کرمانی رباعی 5
1. هر بازو را زور کمان تو کجاست
وین سخت کمان چه درخور بازوی ماست
در عشق دل خراب چتواند از اوحدالدین کرمانی رباعی 6
1. در عشق دل خراب چتواند کرد
بی خویشتنی صواب چتواند کرد
ای دل به سری پر زهوس از اوحدالدین کرمانی رباعی 7
1. ای دل به سری پر زهوس چتوان کرد
نه پایگهی نه دسترس، چتوان کرد
کس مشکل اسرار حقیقت از اوحدالدین کرمانی رباعی 8
1. کس مشکل اسرار حقیقت نگشاد
کس یک قدم از نهاد بیرون ننهاد
رویی نه که از هوای از اوحدالدین کرمانی رباعی 9
1. رویی نه که از هوای او بگریزم
پشتی نه که با فراق او بستیزم
هر چند به دل سوختهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 10
1. هر چند به دل سوختهٔ درد توَم
حاشا که گمان برم که من مرد توَم
رویی نه که پشت جان از اوحدالدین کرمانی رباعی 11
1. رویی نه که پشت جان قوی ماند ازو
پشتی نه که روی دل بگرداند ازو
روزیت به مهر من از اوحدالدین کرمانی رباعی 12
1. روزیت به مهر من نمی سوزد دل
جز آتش کینه می نیفروزد دل