بدخواه کسی به مقصد خود نرسد از اوحدالدین رباعی 1
1. بدخواه کسی به مقصد خود نرسد
یک ظن نبرد تا به خودش صد نرسد
تا تو دل را زکبر و زشهوت و آز از اوحدالدین رباعی 2
1. تا تو دل را زکبر و زشهوت و آز
وز حقد و حسد بجملگی نکنی باز
گر کعبه کنی خراب از بدخویی از اوحدالدین رباعی 3
1. گر کعبه کنی خراب از بدخویی
وز آب جفا نقش شریعت شویی
این جلوه گری به خلق راهی دگر است از اوحدالدین رباعی 4
1. این جلوه گری به خلق راهی دگر است
بنمودن خویش پایگاهی دگر است
آن را که هوای نفس او معبود است از اوحدالدین رباعی 5
1. آن را که هوای نفس او معبود است
با خلق تو بودنش همه مقصود است
مردم همه از زرق و فسون محرومند از اوحدالدین رباعی 6
1. مردم همه از زرق و فسون محرومند
وز جان و دل بوقلمون محرومند
رازت همه دارای فلک می داند از اوحدالدین رباعی 7
1. رازت همه دارای فلک می داند
کز موی به موی و رگ به رگ می داند
در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود از اوحدالدین رباعی 8
1. در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود
زهری که به جان رسید تریاک چه سود
دوری ز برادرِ نه صادق بهتر از اوحدالدین رباعی 9
1. دوری ز برادرِ نه صادق بهتر
دوری زبرادر منافق بهتر
یاران زمانه پیچ پیچند همه از اوحدالدین رباعی 10
1. یاران زمانه پیچ پیچند همه
سودازدگان بی علاجند همه
میدان فراخ و مرد میدانی نه از اوحدالدین رباعی 11
1. میدان فراخ و مرد میدانی نه
یک مرد از آنها که تو می دانی نَه
تو لایق نکته های باریک نئی از اوحدالدین رباعی 12
1. تو لایق نکته های باریک نئی
جز درخور طبع تنگ و تاریک نئی