در راه تواضع ار از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. در راه تواضع ار سرافکنده شوی
سردار سلاطین شوی اربنده شوی
...
مردم زفروتنی قرین از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. مردم زفروتنی قرین می گردد
در خاتم انبیا نگین می گردد
...
در عشق حمول و حمله از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. در عشق حمول و حمله کش می باشم
وندر صف عاشقان کش می باشم
...
زین گونه که نعمت از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. زین گونه که نعمت تو فرماید کرد
هر لحظه هزار شکر می باید کرد
...
شکرانهٔ آنک خواجهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. شکرانهٔ آنک خواجهٔ بنده نئی
وندر پی رزق خود پراکنده نئی
...
دلداری کن اگر دلی از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. دلداری کن اگر دلی داری تو
هر دل که به تو رسد نگه داری تو
...
گفتم که یکی روز از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. گفتم که یکی روز بپرسم خبرش
تابوک برون رود تکبّر زسرش
...
از مهر تو بر پای از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. از مهر تو بر پای دلم قَید شدَه
مپسند مرا اسیر هر کید شده
...
جان گرچه که نیست از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. جان گرچه که نیست حضرتت را درخورد
دام کرمت شیفتگان را پرورد
...
ثابت قدمان راه از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. ثابت قدمان راه صحبت پیوست
از دوست نشویند به هر گردی دست
...
در خون جگر اگر در از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. در خون جگر اگر در آغشته منم
از کس بنرنجم چو سررشته منم
...
آن را که دل از راهِ از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. آن را که دل از راهِ صفا پر نور است
از طبع و هوا و خشم و خشیت دور است
...