ابناء زمانه سخت از اوحدالدین کرمانی رباعی 13
1. ابناء زمانه سخت نامعلومند
از عیش حقیقتی از آن محرومند
...
آن را که حقیقت تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 14
1. آن را که حقیقت تو معلوم شود
علم همه انبیاش مفهوم شود
...
علم علما زشرع و از اوحدالدین کرمانی رباعی 15
1. علم علما زشرع و سنّت باشد
حکم حکما بیان و حجّت باشد
...
علمی است که از لاو از اوحدالدین کرمانی رباعی 16
1. علمی است که از لاو لَمت برهاند
وز درد سر معلّمت برهاند
...
علمی که ازو گره از اوحدالدین کرمانی رباعی 17
1. علمی که ازو گره گشاید بطلب
زان پیش که جان و تن برآید بطلب
...
و آنها که به دستار از اوحدالدین کرمانی رباعی 18
1. و آنها که به دستار سر افراخته اند
علم و عمل از مکتب آموخته اند
...
تا بتوانی خسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 19
1. تا بتوانی خسته مگردان کس را
بر آتش خشم خویش منشان کس را
...
در دیدهٔ خود اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 20
1. در دیدهٔ خود اگر نکوهیده شوی
در دیدهٔ دیگران پسندیده شوی
...
ناجسته دوای درد از اوحدالدین کرمانی رباعی 21
1. ناجسته دوای درد خویش ار مردی
داغی چه نهی بر دل صاحب دردی
...
هرگز نبود که در از اوحدالدین کرمانی رباعی 22
1. هرگز نبود که در دلم جان نشوی
از گریهٔ زار من تو خندان نشوی
...
ظلم از دل وز دین از اوحدالدین کرمانی رباعی 23
1. ظلم از دل وز دین ببرد نیرو را
عدل است که او قوی کند بازو را
...
عدل است که ملک برقرار از اوحدالدین کرمانی رباعی 24
1. عدل است که ملک برقرار آید ازو
حصن دل و دولت استوار آید ازو
...