این راه طریقت نه از اوحدالدین کرمانی رباعی 1
1. این راه طریقت نه به پای عقل است
خاک قدم عشق ورای عقل است
در جُستن راه شرع از اوحدالدین کرمانی رباعی 2
1. در جُستن راه شرع عقل اولی تر
وز منزل طبع خویش نقل اولی تر
گفتم که شود به عقل از اوحدالدین کرمانی رباعی 3
1. گفتم که شود به عقل پیدا حالم
تا من به زبان حال بَر وی نالم
آنها که به عقل راه از اوحدالدین کرمانی رباعی 4
1. آنها که به عقل راه او می سپرند
شرط است کز آشیان هستی بپرند
با اهل خیال اگر در از اوحدالدین کرمانی رباعی 5
1. با اهل خیال اگر در آویزد عقل
شاید که همیشه خون جان ریزد عقل
دانش نه برای نفس از اوحدالدین کرمانی رباعی 6
1. دانش نه برای نفس خود باید و بس
نه از بهر معلمی هر دون و دنس
آن چیست زهستی به از اوحدالدین کرمانی رباعی 7
1. آن چیست زهستی به جهان در که جز اوست
یا کیست نه نیست لطفش از دشمن و دوست
این علم حقیقتی به از اوحدالدین کرمانی رباعی 8
1. این علم حقیقتی به جز حرفی نیست
وین عالم بی خودی به جز طرفی نیست
هر چند به قدرت و به از اوحدالدین کرمانی رباعی 9
1. هر چند به قدرت و به علم او با ماست
دانم که به ذات از همهٔ خلق جداست
نقاش ازل چو نقش از اوحدالدین کرمانی رباعی 10
1. نقاش ازل چو نقش ما انشا کرد
بر ما زنخست درس عشق املا کرد
در عالم اگر زاهد از اوحدالدین کرمانی رباعی 11
1. در عالم اگر زاهد اگر رهبانند
در مسجد و در دیر تو را می خوانند
گر بر عملند خلق از اوحدالدین کرمانی رباعی 12
1. گر بر عملند خلق اگر معزولند
در می نگرم جمله بدو مشغولند