نفس تو و خوی بد اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. نفس تو و خوی بد اگر برگردد
مقصود دو عالمت میسّر گردد
...
در مهرهٔ عشق باختن از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. در مهرهٔ عشق باختن با دگران
چون شیر و شکر گداختن با دگران
...
ای دوست اگر بهشت از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. ای دوست اگر بهشت را داری دوست
یک نکته بیاموز که آن سخت نکوست
...
می باید ساختن گرت از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. می باید ساختن گرت برگ صفاست
با نیک و بد و خرد و بزرگ و کژ و راست
...
او را خواهی دل به از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. او را خواهی دل به غمش یکتو کن
از بد ببُر و هر چه کنی نیکو کن
...
هر چند که هست خار از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. هر چند که هست خار همپایهٔ گل
شاید که بود همیشه همسایهٔ گل
...
هر چند مرا قصد سلامت از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. هر چند مرا قصد سلامت باشد
در من زهمه خلق ملامت باشد
...
هرگه که نظر از سر از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. هرگه که نظر از سر سودات افتد
لابد حرکتهات نه برجات افتد
...
از عالم دل اگر نشانی از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. از عالم دل اگر نشانی بدهیم
خود را زهمه غمان امانی بدهیم
...
اندر ره عشق هر که از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. اندر ره عشق هر که دارد گذری
با خود نکند به هیچ وجهی نظری
...
ای رای تو مردمی از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. ای رای تو مردمی و احسان کردن
خوی تو مراعات غریبان کردن
...
زان پیش که من شیفته از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. زان پیش که من شیفته رسوا گردم
وندر مجلس چو نقل رسوا گردم
...