تا چند بری به بدگمانی از اوحدالدین کرمانی رباعی 25
1. تا چند بری به بدگمانی گفتن
بد باشی اگر نیک ندانی گفتن
...
گر باخبری زدل دل از اوحدالدین کرمانی رباعی 26
1. گر باخبری زدل دل آزار مباش
پیوسته به طبع خود گرفتار مباش
...
در دیدهٔ دیده دیدهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 27
1. در دیدهٔ دیده دیدهٔ دیده بپوش
تا زهر تو قند گردد و نیش تو نوش
...
بامدعیان چو آب از اوحدالدین کرمانی رباعی 28
1. بامدعیان چو آب و آتش مامیز
چون باد زخاک تا توانی برخیز
...
گر بر سر دریا نه از اوحدالدین کرمانی رباعی 29
1. گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی
دانم زچه در پی هوا و هوسی
...
هر زخم که بر سینهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 30
1. هر زخم که بر سینهٔ غمناک آید
از تیغ زبانِ نفس ناپاک آید
...
ای دل باید که تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 31
1. ای دل باید که تو جفاکش باشی
خاک پی خلق را تو مفرش باشی
...
هر کاو به جمال سروری از اوحدالدین کرمانی رباعی 32
1. هر کاو به جمال سروری مشتاق است
سرمایهٔ او مکارم الاخلاق است
...
در خوی خوش است عیش از اوحدالدین کرمانی رباعی 33
1. در خوی خوش است عیش خوش کز جان است
ور عیشی هست غیر ازین سرد آن است
...
خوی خوش تو بهار از اوحدالدین کرمانی رباعی 34
1. خوی خوش تو بهار و باغ تو بس است
علم و عملت چشم و چراغ تو بس است
...
تا ظن نبری که شاهدی از اوحدالدین کرمانی رباعی 35
1. تا ظن نبری که شاهدی روی خوش است
یا راحت جان عاشقان بوی خوش است
...
گر قرب خدا می طلبی از اوحدالدین کرمانی رباعی 36
1. گر قرب خدا می طلبی خوش خو باش
وندر حق جمله خلق نیکو گو باش
...