قطعات عرفی شیرازی

1 نه از آن دیر بخشد ایزد کام که دهد جلوه کبریایی را

2 زان توقف کند که دریابی ذوق در یوزه گدایی را

1 دنیا طویله ایست پر از جنس چارپای کابادی و خرابی آن جسته جسته است

2 آبادیش عمارت بر باد رفته ای ویرانیش عماری درهم شکسته است

3 از عرعر خران وی اسبان رمیده اند وز تیز استران شتر از خواب جسته است

4 این آب و نان و اطلس دیبا و ناز و نوش جل های فاخر و علف دسته دسته است

1 نشسته بودم ودی در وثاق می گفتم چه فتنه بود که ایام در جهان انداخت

2 چه درد بود که هجر همای دولت و دین بجان عافیت اندوز همگنان انداخت

3 غرور عشرت و تقصیر شکروصل این بود که کار مابدعای سحرگهان انداخت

4 من اندرین غم و اینداستان درد افزای که ناگهان خردم دست در میان انداخت

1 آن باغ داغ پررر آذر طبیعتم کش برگ و بر ز اخگر و طیرش سمندر است

2 آن روضه ام که هر شجرش راکه باغبان آبش ز خون دل ندهد خشک و بی بر است

3 آن پای تا بسر همه زخم و جراحتم کورا بخواب عافیت ، الماس بستر است

4 آن خسته ام که در تب صفر او جوش خون فصادش ، آتش جگر و شعله نشتر است

1 تهمت فسق بمن کرد یکی کفراندیش کایزد از صورت او معنی آدم برداشت

2 این سخن گوشزد شاهد عصمت گردید شد پریشان چوسر زلفش و ماتم برداشت

3 روزگار آمد گفتاش که مخروش که من پرده زین راز تهی مایه نخواهم برداشت

4 گفت از اول غلط افتاد مرا می بایست دل زهم صحبتی مردم بیغم برداشت

1 دی شنیدم کز سمند افتاد آن کاندر رهش خاک بودن توتیای چشم کیوان بودن است

2 آسمانش درخیال فرش مجلس گشتن است آفتابش در هوای گردد امان بودن است

3 چون شنیدم این خبر پژمرده گشتم عقل گفت بیخبر زین واقعه جای پریشان بودن است

4 اونه شخص دولت آمد در ره نظم جهان نی ثبات دولت از افتادن و خیزان بودن است

1 عرفی بحیرت از فلک ظالمم کز او نجمی بهیچ دور عبورش باوج نیست

2 امید را عنان بکدامین طرف دهم کز خیل یأس بر اثرش فوج فوج نیست

3 بعدی که از سعادت طالع بود مرا تحت الثری زاوج و سرابش ز موج نیست

1 اندر این بزم از دوکس شرمنده ام دائم که باز آنکه بیرونم کشدبعد از قدم کفش من است

2 اول از بالانشین خود که بعد از وی منم بعد از آن زیردست خود که هم کفش من است

1 عرفی آغاز گریه کن شاید این کهن خاکدان خراب شود

2 ناله ای کن مگر ز تأثیرش دهر نامهربان خراب شود

3 از فغان سینه ریش و غم برجای خانمان فغان خراب شود

4 منم آن کعبه کز خرابی من بیت معمور جان خراب شود

1 صد شکر که فخر دوده جاه در دامن دایه بقا زاد

2 دریای توجه شهنشاه بنگر که چه دربی بها زاد

3 این قطره شود هزار چشمه کز چشمه فیض کبریا زاد

4 این دانه شود هزار خوشه کز کشته سایه خدا زاد