قطعات عرفی شیرازی

1 ملاف عرفی از این ترهات و ژاژ مخای گرفتم آنکه کلام تو سلسبیلی کرد

2 ز شعر دم مزن آواز قدس را بشنو که شعر روی تو را در زمانه نیلی کرد

3 ز منجنیق ملامت در آتش افکندت مگو در آتش او گوهرم خلیلی کرد

4 صدای طعنه بلند است گوش هوش بدار که صوت مور در این مرحله صهیلی کرد

1 دی کسی گفت که سعدی گهراندوز سخن قطعه‌ای گفته، که اندیشه بدان می‌نازد

2 گفتم این گوش بدان نغمه سزد گفت آری اینک از پرده عنان سوی تو می‌اندازد

3 سخن از عشق حرام است بر آن بیهده‌گو که چو ده بیت غرل گفت مدیح آغازد

4 حبذا همت سعدی و غزل گفتن او که ز معشوق به ممدوح نمی‌پردازد

1 بیا ای بخت سرگردان و بنشین بزیر سایه سرو وگل و بید

2 که درباغی فروچیدیم محفل که در وی عندلیبی کرده ناهید

3 کدامین باغ ، باغ وصل یاری که آبش میرود درجام جمشید

4 زهی باغی که برگ لاله او زند سیلی بحسن ماه و خورشید

1 ای که از تهمت مؤثر تو عدل با علم منقسم گردد

2 بشنو این قطعه کز لطافت آن تهمت و طعنه منهزم گردد

3 دل عرفی نگر که در شهوت قصر تقواش منهدم گردد

4 شاهد عصمت از تنگ درعی زان گلندام منعدم گردد

1 عرفی نه ارث و کسب و نه زرق و نه حرص و آز را هم بشعر خیره سرتیره چهر داد

2 طالع رهم نمود بدین خصم خانگی این بازیم عطارد برگشته مهرداد

3 ذوق غزل بمهر بتانم اسیر کرد آسیب آن فراقتم ازماه و مهرداد

4 مدح آبروی گوهر قدرم بخاک ریخت تا وان این گهر نتواند سپهر داد

1 سخن شناسا گربیت بنده رد کردی خجل مباش که منهم ز خجلتم آزاد

2 ترا قبول نیفتاد ناقبولی آن باین دلیل که گفتی مرا قبول افتاد

3 اگر بطبع توبیتی زبنده جا نگرفت نه شعر من بدونی طبع تست کج بنیاد

4 هم از خوشابی و غلطانی است گوهر کان نمی تواند برسطح مستقیم استاد

1 هیچ دل راه بر درش نسپرد که بسرحد کاملی نرسید

2 مشت خونی که ما بیروردیم بحد نشاه دلی نرسید

1 ای بلهوس که آمده میهمان وعظ وقتی بیا که زهر بکامت شکر بود

2 پژمرده دل زبان نگشایم بموعظت شمشیر رامقابله باجانور بود

1 همدمی دارم بسی خوش صحبت اما گرسنه آنچنان کز بهر سیری زخم تامردن خورد

2 با جوال زرمدامش غم بود قوت و هنوز بسکه باخود بخل ورزد غم زغم خوردن خورد

1 فسانه ای بشنو عرفی از من بیمار که باشدت بنفاق معاشران رهبر

2 زعافیت بمکافات معصیت دوسه روز مریض گشته تنم از مشیت داور

3 بیاض دیده زحمرت همی بدان ماند که لاله سوده کسی درمیانه عبهر

4 حرارت تنم ارعاریت کند شاید که مستحیل شود آفتاب راجوهر