قصیده‌ها عرفی شیرازی

1 ای دل معنی سرشتت راز دان آفتاب تا ابد بر خوان دولت میهمان آفتاب

2 بر کمال دولتت هر کس که بیند بنگرد از شراب تربیت رطل گران آفتاب

3 دولت جمشید همدوشی کند با دولتت گر تواند سایه بودن هم عنان آفتاب

4 طوطی نطقم چو در مدحت شکرخائی کند آب گرم از ذوق گردد در دهان آفتاب

1 اقبال کرم می گزد ارباب همم را همت نخورد نیشتر لا و نعم را

2 از رغبت دنیا ، الم آشوب نگردم زین باد پریشان نکنم زلف علم را

3 فقرم بسیاست کشد از مسند همت در چشم وجود ار ندهم جای عدم را

4 بی برگی من داغ نهد بر دل سامان بیمهری من زرد کند روی درم را

1 ای داشته در سایه هم تیغ و قلم را وی ساخته آرایش هم حلم و کرم را

2 جم مرتبه ، داری زمان کز اثر نطق چون گل همگی گوش کند جذر اصم را

3 این جام که از رای منیر تو فلک ساخت زودا که کند غنچه گل شهرت جم را

4 یک شیوه شناسد غضبت عفو ومکافات یک نغمه شمارد کرمت لا و نعم را

1 مرحبا ای شاهد ایام را عهد شباب وی بهین تو باوه باغ دعای مستجاب

2 مرحبا ای اوج بخش در حضیض افتادگان کز تو در بازوی عصفوراست شهبال عقاب

3 مرحبا ای نوشدار مزاج روزگار کز تو در کام حسود است افعی غم را لعاب

4 مرحبا ای کز لیاقت یافت تجدید نزول آیت جاهت بدون نسخ چون ام الکتاب

1 عشق کو، تا خرد بر اندازد عود شوقی بمجمر اندازد

2 درد را در دلم بپالاید عافیت را ببستر اندازد

3 مرغ جان را ؛ برد، بباغ گلی که اگر پر زند پراندازد

4 صید دل را کشد ببند کسی که اگر سر کشد؛ سر اندازد

1 ای متاع درد در بازار جان انداخته گوهر هر سود در جیب زیان انداخته

2 نور حیرت در شب اندیشهٔ اوصاف تو بس همایون مرغ عقل از آشیان انداخته

3 از کمان تا جسته در چشم تحیر کرده جا معرفت کو تیر حکمی بر نشان انداخته

4 ای به طبع باغ کون از بهر برهان حدوث طرح رنگ آمیزی از فصل خزان انداخته

1 ای برزده ، دامن بلا را سر در پی خویش داده ما را

2 چون در ره مردمی نهی پای از کوچه ما طلب وفا را

3 یادم نکنی و هیچ گه من بی مژده ندیده ام صبا را

4 دیوانگی محبت تو کامروز مسلم است ما را

1 کجا بحسن بود با تو همعنان نرگس تو چشم عالمی و چشم بوستان نرگس

2 بعشوه باج گرفتی زبوستان افروز اگر چو چشم تو بودی کرشمه دان نرگس

3 فتاد چشم تو بیمار و ترک عشوه گرفت زپشت پای بر آرد سراین زمان نرگس

4 خمار مستی خود را بغمزه تو فروخت دگر نماند متاعیش در دکان نرگس

1 سری در عهد ما سامان ندارد کسی کو آب دارد نان ندارد

2 منادی میزند در شش جهت بانگ که درد مفلسی درمان ندارد

3 بشیرینی سخاوت جان بود لیک کسی کو زر ندارد جان ندارد

4 چنان عام است بی آبی در این عهد که بهرام آب در پیکان ندارد

1 ای مهر تو جان آفرینش نعت تو زبان آفرینش

2 لطف تو چمن طراز امکان خشم تو خزان آفرینش

3 جودت همه بخش عالم کون علمت همه دان آفرینش

4 با لقمه همت تو بس تنگ میدان دهان آفرینش