چرا خجل نکند چشم اشکبار از عرفی شیرازی غزل 13
1. چرا خجل نکند چشم اشکبار مرا
که آرزوی دل آورد در کنار مرا
به زهر تشنه لبم با شکر چه از عرفی شیرازی غزل 14
1. به زهر تشنه لبم با شکر چه کار مرا
دراز باد شبم با سحر چه کار مرا
هر دم زند هوس به چراغ دگر از عرفی شیرازی غزل 15
1. هر دم زند هوس به چراغ دگر مرا
رسوا کند ز شکوه ی داغ دگر مرا
چراغ عشق به گلخن شود دلیل از عرفی شیرازی غزل 16
1. چراغ عشق به گلخن شود دلیل مرا
شبی به گلخن خود می برد خلیل مرا
شب تا سحر کنم عجز، تا بوسم از عرفی شیرازی غزل 17
1. شب تا سحر کنم عجز، تا بوسم آستان را
آخر سپارشی کن، بی درد پاسبان را
نی مهر دوست دارم ، نی کین از عرفی شیرازی غزل 18
1. نی مهر دوست دارم ، نی کین دشمنان را
یک طور دوست دارم بی مهر و مهربان را
تا به کی معبچه ی می نوش و بیارا از عرفی شیرازی غزل 19
1. تا به کی معبچه ی می نوش و بیارا ایمان را
تا به کی پیش بری لعمه ی شادروان را
به جز ریش بلا مرهم مبادا از عرفی شیرازی غزل 20
1. به جز ریش بلا مرهم مبادا ریسه ریشان را
عداوت با دل من باد زهر آلود نیشان را
تا تیز کرده ای به سیاست نگاه از عرفی شیرازی غزل 21
1. تا تیز کرده ای به سیاست نگاه را
صد منت است بر دل عاشق گناه را
از تو نوشت و داد دل آرمیده از عرفی شیرازی غزل 22
1. از تو نوشت و داد دل آرمیده را
غم نامه های شسته و صد ره دریده را
دادم به چشم او دل اندوه پیشه از عرفی شیرازی غزل 23
1. دادم به چشم او دل اندوه پیشه را
غافل که مست می شکند زود شیشه را
تحفهٔ مرهم نگیرد سینهٔ از عرفی شیرازی غزل 24
1. تحفهٔ مرهم نگیرد سینهٔ افکار ما
سایهٔ گل برنتابد گوشهٔ دستار ما