از شدت دست تنگی و محنت از عبید زاکانی رباعی 25
1. از شدت دست تنگی و محنت برد
در خیمه ما نه خواب یابی و نه خورد
زین گونه که این شمع روان از عبید زاکانی رباعی 26
1. زین گونه که این شمع روان می‌سوزد
گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد
قومی ز پی مذهب و دین میسوزند از عبید زاکانی رباعی 27
1. قومی ز پی مذهب و دین میسوزند
قومی ز برای حور عین میسوزند
دل با رخ دلبری صفائی دارد از عبید زاکانی رباعی 28
1. دل با رخ دلبری صفائی دارد
کو هر نفسی میل به جائی دارد
وصف لب او سخن چو آغاز کند از عبید زاکانی رباعی 29
1. وصف لب او سخن چو آغاز کند
وان رنگ رخش که بر سمن ناز کند
دانا ز می و مغانه می نگریزد از عبید زاکانی رباعی 30
1. دانا ز می و مغانه می نگریزد
وز چنگ و دف و چغانه می نگریزد
هر لحظه رسد به من بلائی از عبید زاکانی رباعی 31
1. هر لحظه رسد به من بلائی دیگر
آید به دلم زخم ز جائی دیگر
ای در سر هر کس از تو سودای از عبید زاکانی رباعی 32
1. ای در سر هر کس از تو سودای دگر
در راه تو هر طایفه را رای دگر
از شوق توام هست بر آتش از عبید زاکانی رباعی 33
1. از شوق توام هست بر آتش خاطر
بی‌وصل توام نمیشود خوش خاطر
ای لعل لبت به دلنوازی از عبید زاکانی رباعی 34
1. ای لعل لبت به دلنوازی مشهور
وی روی خوشت به ترکتازی مشهور
ای دل پس از این انده بیهوده از عبید زاکانی رباعی 35
1. ای دل پس از این انده بیهوده مخور
زین پیش غم بوده و نابوده مخور
ای بر دل هرکس ز تو آزار از عبید زاکانی رباعی 36
1. ای بر دل هرکس ز تو آزار دگر
بر خاطر هر کسی ز تو بار دگر