در سایه خویش گوشه از حکیم نزاری قهستانی رباعی 1
1. در سایه خویش گوشه ای ده ما را
و ز خرمن خویش خوشه ای ده ما را
...
کردیم به ناکام از حکیم نزاری قهستانی رباعی 2
1. کردیم به ناکام بسیج ره را
بگذاشته بیهوده دل ابله را
...
گفتم به وصال وعده از حکیم نزاری قهستانی رباعی 3
1. گفتم به وصال وعده دادست مرا
اقبال دری دگر گشادست مرا
...
من با که بگویم از حکیم نزاری قهستانی رباعی 4
1. من با که بگویم که چه افتاد مرا
بازم چه لطیف و چست بر داد مرا
...
دیریست که انتظار از حکیم نزاری قهستانی رباعی 5
1. دیریست که انتظار می داد مرا
با وصل شبی قرار می داد مرا
...
ایزد که به عز و از حکیم نزاری قهستانی رباعی 6
1. ایزد که به عز و ناز پرورد مرا
همواره به لطف خویش غم خورد مرا
...
با دل گفتم کجا از حکیم نزاری قهستانی رباعی 7
1. با دل گفتم کجا شد آن حشمت ما
مخدوم نمی خواست مگر خدمت ما
...
رفتی و دگر یاد از حکیم نزاری قهستانی رباعی 8
1. رفتی و دگر یاد نکردی از ما
هم در نظری سیر بخوردی از ما
...
در هیچ صدف نیست از حکیم نزاری قهستانی رباعی 9
1. در هیچ صدف نیست چند دردانه ما
جای دگر نبود چو جانانه ما
...
تن بود گرو کرده از حکیم نزاری قهستانی رباعی 10
1. تن بود گرو کرده جان از مبدأ
جان عاقبت الامر ز تن گشت جدا
...
ای ذات تو مطلقا از حکیم نزاری قهستانی رباعی 11
1. ای ذات تو مطلقا همه چون و چرا
از هستی خویش یک نظر بخش مرا
...
بوی گل رز کرد از حکیم نزاری قهستانی رباعی 12
1. بوی گل رز کرد مرا مست و خراب
نوباوه گلی کرد به صد دست در آب
...