دستورنامه حکیم نزاری قهستانی

1 چو در خانه مهمان بری از پگاه حجاب تکلّف برافگن ز راه

2 نخست از تر و خشک و شیرین و شور حدیثِ سلیمان شنیدی و مور

3 بنه ما حضر پیش بی‌عذر خواه به میلِ حریفان کنی اوّل نگاه

4 کسی را که رغبت بود می بده ابا کرده را لقمه‌ای پیش‌نه

1 به پایانِ مستی سواری مکن سبک‌ساری و بی‌قراری مکن

2 تو مفلوجی و بارگی باد پای اگر عقل داری نجنبی ز جای

3 چو نتوان همی‌ بر زمین رفت راست تمنّای معراج کردن خطاست

4 سلیمان نِه‌ای بادبازی مکن چو دندانْ‌نداری گرازی مکن

1 مکن تا توانی به ناجنس میل منه خانه بنیاد بر راهِ سیل

2 بود صحبت ناسزا فی‌المثل چو مستی که افعی نهد در بغل

3 ز جاهل بترس این مثل هم خوش است که در زیر خاکسترش آتش است

4 حذر کن ز هم صحبتِ ناپسند که از تَخم حنظل محال است قند

1 نشاید بر اسرار کردن ستیز چو درمانی از چاره کردن گریز

2 اگر محرمِ رازداری نکوست همه رونق و عیش و عشرت ازوست

3 چه خوش روزگاری‌ست با هم‌نفس حرام است بی‌یارِ هم‌دم، نفس

4 اگر صد حریفت بود هم‌نشین یکی رازدارت بباید امین

1 به نوباده هر هفته یاری مَکُن به هم‌بر مزن عهدِ یار کهُن

2 نه اینجاست آن قصه حجّت میار که تقویمِ پاری نیاید به کار

1 صبوح آفتِ مغز و ضعفِ دل است ولی طبعِ بُرنا بدان مایل است

2 خوش آید صبوحی طربناک را خصوصا جوانانِ چالاک را

3 دم صبح دارد هوایی دگر مقاماتِ اِخوان صفایی دگر

4 همی تا برآید ز کوه آفتاب فرو شد سرمست حالی به خواب

1 شنیدم که فرمان دهان عراق به هر گه که افتاد صبوح اتّفاق

2 به رسم سخاوت به قدر یار کنند از کم و بیش چیزی نثار

3 ولی دیر دیر افتد این اتّفاق چنین است آئین اهل عراق

4 بزرگانه می خورد رسمی نکوست به جایی که معهود و آئین و خوست

1 چو می روح بخشی نیاید به دست دریغا که بر دستِ نا کس بُدست

2 عذابی شدیدست و رنجی عظیم ز دستِ مخالف شرابِ حمیم

3 اگر جان شیرین دهندت به زور ز دست ترش روی تلخ است و شور

4 زبانی دوزخ حریفِ بَدست تو زو در عذابی و او از خودست

1 به مستی سخاوت بود نا پسند اگر عاقلی بشنو این طرفه پند

2 گرت بخشش از حدِّ و انصاف رفت دریغا که نامت به اتلاف رفت

3 وگر خود به ناحق کنی با وجود دریغا که امساک بهتر که جود

4 ازین یک به حسرت ندامت خوری وزان یک به غیرت ملامت بری