دستورنامه حکیم نزاری قهستانی

1 مرا هر چه با خویشتن بودمی نه در مجلس انجمن بودمی

2 به اوقات بودی ز ماءالعنب دو شیشه سه من راتبِ روز و شب

3 درِ خلوت آباد در بستمی به کنج خود آسوده بنشستمی

4 به هر موسمی خانه‌ای داشتم حکیمانه پیمانه‌ای داشتم

1 به اوقات دیگر دل مستِ من عنان بستدی مطلق از دستِ من

2 چو از عالم تن برون رفتمی چو مجنون به نجدِ جنون رفتمی

3 شدی باز فکرم سوی سدره باز نشستی بر ایوانِ کیوانِ راز

4 چو از آشیان رفته باز آمدی چو گنجینه مجموع راز آمدی

1 شبی هاتف غیبم آواز داد به صدر سعادت رهم باز داد

2 به من گفت هان ای نزاری زار چنین چند باشی به زاری زار

3 به هم برزدی روزگار صواب که چون جغد خو کرده‌ای در خراب

4 چنین تا به کی جهل بردن زپیش پراگندگی راه دادن به خویش

1 مرا خود در اوقاتِ ردّ و قبول نباشد غمِ ترّهاتِ جَهول

2 اگر سرِّ مردان ندارم نگاه کله سر نبیند دگر سرکلاه

3 نیارم به نا محرمان باز گفت چه گویم که با من که این راز گفت

4 همه هرچه در حقِّ من گفته اند نه از من که از خویشتن گفته اند

1 پس از یک دو سالم که توفیق حی مساعد شد و توبه کردم ز می

2 دگر باره مخدوم ملایِ بیک که بادش قرین روز و شب بخت نیک

3 به جامِ مروّق خمارم شکست سر توبه بی اختیارم شکست

4 خدیوست و تکلیفِ مالایطاق چه درمان چنین اوفتاد اتّفاق

1 الا ای جگر گوشگانِ پدر بخوانید این پندِ من سر به سر

2 به گوشِ خرد راز من بشنوید به ابیاتِ تعلیم من بگروید

3 هنر باید آموخت از در به در کم از کم بود مردم بی هنر

4 سرایی ست بی در، سری بی کلاه درختی ست بی بر، چهی بی میاه

1 سخن موجز و منتخب کرده ام زبسیار با اندک آورده ام

2 ز نوع سخن نغز آید به کار که از استخوان مغز آید به کار

3 نگه دار عزّت به هنجار گوی که خوارست همواره بسیار گوی

4 زبان بازی و دست یازی بود که سرمایة جنگ سازی بود

1 به چشمِ جهان دیدة دوربین بدین مختصر طرفه دستور بین

2 چنین نامه ای کردم آراسته ز بهر جوانانِ نو ساخته

3 حکیمانه شان دفتری ساختم چنین طُرفه طرزی بپرداختم

4 زهجرت گذشته ده و هفتصد سر سال نو بسته ام این رصد

1 الاهی چو از نیّتم آگهی که خیرست نیّت به خیرم نهی

2 گرم نا پسندی بر اقلام رفت حدیث از می و مطرب و جام رفت

3 مگردان سیه روی چون دفترم به اوراق طوبی بپوشان سرم

4 الهی به دریای بخشایشم فرو شوی دامن ز آلایشم