مثنویات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 گرضمیرم قابل اسرار نیست گر زبانم لایق گفتار نیست

2 تا ز جانم راز نقصان رشته اند در وجودم تخم حرمان کشته اند

3 دوری و محرومی و نادانیم از ازل نقش است بر پیشانیم

4 آنکه هر ناقص ز لطفش کامل است وانکه فیضش نیک و بد را شامل است

1 ای طفیل بود تو بود همه بود در سودای تو سود همه

2 بودی و جز بود تو بودی نبود بود پنهان آتشی دودی نبود

3 عشق ناگه زد بر آتش دامنی شعله ها سر کرد از هر روزنی

4 شعله ها راه ظهور آموختند پرده ها یک یک سراسر سوختند

1 این امام و رهنمای هشتمین هم صراط حق و هم نور مبین

2 ای فروغ هفتم از نور دوم انظرونا نقتبس من نورکم

3 انت قلب القلب قلاب النفوس انت نور النوریا شمس الشموس

4 تو سرا پا عدلی و نوری تمام من ز پا تا سر همه ظلم و ظلام

1 طالب من گر شود یک ره کسی راهها بنمایمش هر سو بسی

2 چون مرا بشناسد از آیات من عاشق آید بر صفات ذات من

3 شد چو عاشق وزمن آگه شد همی زان پس او را زنده نگذارم دمی

4 بس عجب نبود اگر کشتم منش عاشق است و لازم آمد کشتنش

1 یاد دارم من که روزی چند کس راه بازاری گرفتند از هوس

2 آن نهان در جیب خود خرمهره داشت این فلوسی چند اندر کیسه داشت

3 بود سیمی اندک این یک را بجیب لیک بی غش بود و بی هر گونه عیب

4 وان دگر انباشته جیب و بغل بازری مغشوش و با سیمی دغل

1 عشق از نو باز دستان‌ساز گشت عکس سوی اصل آخر بازگشت

2 هجرها رفتند و آمد وصل‌ها عکس‌ها رفتند سوی اصل‌ها

3 مرغی افتاده سوی دام از چمن بس عجب گر گیرد آرام از چمن

4 ور گرفتاری او بسیار شد مدتی مهجور از گلزار شد

1 چشم و گوش و دست و پا و خورد و خفت دوری از بیگانه نزدیکی بجفت

2 این نه فخری کادمی را در خور است زانکه در حیوان ازو افزونتر است

3 از فضول جلد حیوان کاستن جامه ی خود را بدان آراستن

4 کین سمور است، این خزاست، این قاقم است یا که این از پشم و آن ز ابریشم است

1 سید کونین سبط مصطفا بهترین فرزند خیرالاولیا

2 پروریده حق در آغوش بتول زیب دامان، زینت دوش رسول

3 جبرئیلش مهد جنبان صبا شیر او را مایه از شیر خدا

4 منبع هستی ست آن فرخنده ذات رشحه رشحه زو رسد بر کائنات

1 فتنه از ملک شهنشه دور شد بود هر جا دشمنی مقهور شد

2 آخر این دل نیز زان شاه ماست تا بکی مقهور نفس فتنه زاست

3 ای خدا تا کی بباید زیستن گه اسیر نفس و گه مقهور تن

4 قاصد جانی و مقصود دلی خالق جان و دل از آب و گلی

1 ستایش خداوند بخشنده را فروزنده ی جان رخشنده را

2 پدید آور مهر و اردی بهشت نگارنده ی چهر زیبا و زشت

3 جز او آفرین بر کسی کی نکوست که هم آفرین آفریننده اوست

4 خرد پرور از پیکر خاک اوست زبان ساز دی از برتاک اوست