مثنویات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 آن امام و پیشوای متقین سید السجاد زین العابدین

2 در مدینه بر در کاخی رسید بانگ های و هوی میخواران شنید

3 بانک چنگ و بانک عود و بانک نی بانک ساقی بانک نوشا نوش می

4 بانک مینا بلبله در بلبله جوش صهبا غلغله در غلغله

1 کوکب شه تا ابد پاینده باد موکبش را فتح و نصرت بنده باد

2 گرد جیشش سرمهٔ دیدار فتح خون خصمش غازهٔ رخسار فتح

3 بازرایات ظفر پرچم گشاست باز آیات سعادت رهنماست

4 روز فیروزی و نصر است و ظفر تیغ شه خصم افکن و دشمن شکر

1 فتنه از ملک شهنشه دور شد بود هر جا دشمنی مقهور شد

2 آخر این دل نیز زان شاه ماست تا بکی مقهور نفس فتنه زاست

3 ای خدا تا کی بباید زیستن گه اسیر نفس و گه مقهور تن

4 قاصد جانی و مقصود دلی خالق جان و دل از آب و گلی

1 هر که از خاصیتی ممتاز شد یا تفرد جست و بی انباز شد

2 فخر میجوید از آن بر دیگری که در این معنی نباشد همسری

3 امتیازات است کافراد بشر فخر میجویند از آن بر یکدگر

4 ورنه در وصفی که باشد مشترک کس نمیراند سخن از لی ولک

1 چشم و گوش و دست و پا و خورد و خفت دوری از بیگانه نزدیکی بجفت

2 این نه فخری کادمی را در خور است زانکه در حیوان ازو افزونتر است

3 از فضول جلد حیوان کاستن جامه ی خود را بدان آراستن

4 کین سمور است، این خزاست، این قاقم است یا که این از پشم و آن ز ابریشم است

1 خواجه ای بودست از پیشینگان با بزانش میل و با بوزینگان

2 بابزی در خانه یک بوزینه داشت روزی از خانه قدم بیرون گذاشت

3 یک سبوی ماست بود اندر فضا وان کنیزک خفته در کنج سرا

4 دید بوزینه چو خالی خانه را هم سبو پر دید و هم پیمانه را

1 این امام و رهنمای هشتمین هم صراط حق و هم نور مبین

2 ای فروغ هفتم از نور دوم انظرونا نقتبس من نورکم

3 انت قلب القلب قلاب النفوس انت نور النوریا شمس الشموس

4 تو سرا پا عدلی و نوری تمام من ز پا تا سر همه ظلم و ظلام

1 این منم کاینسان خجل از خاک توس میبرندم! این دریغ وای فسوس

2 بیخود و درمانده و سر گشته ام خشک لب از طرف جوبر گشته ام

3 هر کسی کز طرف جو کامی گرفت بر مراد کام خود جامی گرفت

4 در خور جامی نیامد کام من لایق سنگی نشد هم جام من

1 یاد دارم من که روزی چند کس راه بازاری گرفتند از هوس

2 آن نهان در جیب خود خرمهره داشت این فلوسی چند اندر کیسه داشت

3 بود سیمی اندک این یک را بجیب لیک بی غش بود و بی هر گونه عیب

4 وان دگر انباشته جیب و بغل بازری مغشوش و با سیمی دغل

1 کشور جان مرا سلطان تویی نه همی سلطان که جان جان تویی

2 ساختی دل را در آن کشور امیر عقل و فکر این یک دبیر، آن یک وزیر

3 امتحان را گو امیری چون کند این وزیری آن دبیری چون کند

4 در کمین بگذاشتی خیل هوس ره گشادی سوی دل از پیش و پس