مثنویات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 دیده را دیدار خور خیره کند نور صافی چشم را تیره کند

2 دیده آب آرد چو بیند آفتاب دیدن خورشید نتوان جز در آب

3 مهر اندر آب صافی ظاهر است هر چه این صافی تر آن پیداتر است

4 صاف کن این آب خاک آلود را در عدم پیدا ببین موجود را

1 تا بکی ای نفس علت زای من ای شده درد از تو درمانهای من

2 تابع خوی تو باید بودنم روی دل سوی تو باید بودنم

3 روزگاری شد هوایت جسته ام هر چه جز یادت زخاطر شسته ام

4 بر هوای خویشتن بگزیدمت بر خدای خویشتن بگزیدمت

1 عقل را با عشق در هم ریختند صورت و معنی بهم آمیختند

2 مجتمع کردند انوار وجود متحد گشتند اطوار وجود

3 گشت پیدا مظهر پیغمبری بر همه جز مظهر او را برتری

4 هستی از نور رخش پیرایه یافت زافتابش هر دو عالم سایه یافت

1 در گذشتی از من ای رب رحیم بازگشتم من بعصیان قدیم

2 چون ندیدی چاره ای در کار من گشتی از رحمت تو خود ستار من

3 تا نبیند عیب من غیر از تو کس پرده ها بستی بکارم پیش و پس

4 ای تو ستار عیوب بندگان عیب ما و حسن خود کردی نهان

1 گلستانش را گلی پیدا نبود از گل او بلبلی شیدا نبود

2 فرقها ناز و نیاز از هم نداشت بلبل و گل امتیاز از هم نداشت

3 ناگهان پیدا نیاز از ناز شد حسن و عشق از یکدگر ممتاز شد

4 احتیاج آمد ز استغنا برون گشت استغنا بر استغنا فزون

1 ای یگانه گوهر سلک وجود دومین نقش خوش کلک وجود

2 می ندانم اولی یا آخری جز یکی از هر که گویم برتری

3 هر دو چشم منکرانت کور بود ورنه ذاتت را دو عالم نور بود

4 مهر با هر ذره پرتو افکن است کوری هر کور را ببیند روشن است

1 هر که از خاصیتی ممتاز شد یا تفرد جست و بی انباز شد

2 فخر میجوید از آن بر دیگری که در این معنی نباشد همسری

3 امتیازات است کافراد بشر فخر میجویند از آن بر یکدگر

4 ورنه در وصفی که باشد مشترک کس نمیراند سخن از لی ولک

1 آن امام و پیشوای متقین سید السجاد زین العابدین

2 در مدینه بر در کاخی رسید بانگ های و هوی میخواران شنید

3 بانک چنگ و بانک عود و بانک نی بانک ساقی بانک نوشا نوش می

4 بانک مینا بلبله در بلبله جوش صهبا غلغله در غلغله

1 ستایش خداوند بخشنده را فروزنده ی جان رخشنده را

2 پدید آور مهر و اردی بهشت نگارنده ی چهر زیبا و زشت

3 جز او آفرین بر کسی کی نکوست که هم آفرین آفریننده اوست

4 خرد پرور از پیکر خاک اوست زبان ساز دی از برتاک اوست

1 نفس شوم تو چاه تاریک است راه شرع ار چه راست باریک است

2 عقل و علم آن چراغ و این روغن بشب تیره راه از آن روشن

3 عشق پوینده مرکبی رهجو باشد از ذکر تازیانه ی او