غزلیات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 زان شعله که در دلم نهان است افسرده زبانه ی زمان است

2 گر دود بر آید از نهادم این سوزنه در خور بتان است

3 اندام تو گلبنی که خارش خارا و حریر و پرنیان است

4 آسایش دوستان از این است آرایش بوستان از آن است

1 آگاه کسی ز کار ما نیست کاو را نظری به یار ما نیست

2 ماییم و دلی خراب و آن نیز یک روز باختیار ما نیست

3 صیدی که سر از کمند پیچد در جرگه ی شهسوار ما نیست

4 آن بنده که رای خویش جوید در درگه شهریار ما نیست

1 جان و جانان، دل و دلبر بهم است تن اگر دور بماند چه غم است

2 چشم و زلف تو ببایست که نیست ورنه از سنبل و نرگس چه کم است

3 سینه با مهر تو آتشکده است دیده با چهر تو بحرالارم است

4 بی تو من، من نیم و با تو توام بی تو یا با تو وجودم عدم است

1 تهی کردیم از نامحرمان هم دیده و دل را فرود آرد کجا تا ساربان از ناقه محمل را

2 بیا امشب ز ذکر روی او شمعی بزم آریم ز دل وز یاد زلفش مجمری سازیم محفل را

3 به سد رنج از خطرها چون گذشتم ای دریغ اکنون به اول گام این وادی نشان دادند منزل را

4 نجوید شمع نابینا و گر بینا بود جویا فروغ وی بود روشن دلیلی شمع محفل را

1 دل از سر کویت هوس خانه ندارد دیوانهٔ عشقت سر ویرانه ندارد

2 جز محنت و غم راه به این خانه ندارد این خانه مگر راه به میخانه ندارد

3 پیمانه چه غم گر شکند محتسب شهر مستیم از آن باده که پیمانه ندارد

4 دل را هوس الفت ما نیست ببینید دیوانه سر صحبت دیوانه ندارد

1 حاصل هر دو جهان خوشه ای از خرمن ماست ساحت کون و مکان گوشه ای از مسکن ماست

2 چشم بر بند و به ظلمتکده ی فقر در آی تا ببینی که فروغ فلک از روزن ماست

3 چشمه ی کوثر و آن باغ دلارای بهشت نمی از مشرب ما، نکهتی از گلشن ماست

4 چه اثر بود درین دشت که بی زحمت کشت یک جهان ریزه خور و خوشه بر از خرمن ماست

1 صبح شد برخیز و برزن دامن خرگاه را تاز سر بیرون کنیم این خفتن بیگاه را

2 ساقی گلچهره شاهد بین و غایب شمع را مهر عالمتاب طالع بین و غارت ماه را

3 آبی از ساغر بزن بر عشق و در مجمر بسوز حاصل این عقل غم افزای شادی کاه را

4 خرمی خواهی زمستی خواه و از بیدانشی کاسمان بی غم نماند خاطر آگاه را

1 چشم صاحبنظران خیره بر آن ایوان است که بهر سو نگری حلوه که جانان است

2 عکسها در نظر آیند ولی یک اصل است جسمها جلوه گر آینده ولی یک جان است

3 دیده ی اصل نگر شیفته ی صورت عکس عکس بر اصل عجب نیست اگر حیران است

4 باغبان رونق یک باغ به سد گلبن داد گلبن ماست که رونق ده سد بستان است

1 حاصل انجام جز کشته ی آغاز نیست ناصح مشفق مگر آگه از این راز نیست

2 خویش اگر کینه جوست لازم روی نکوست سرو سر افراز را سر کشی از ناز نیست

3 صحن چمن دیده ام خانه ی صیاد هم شاخ سمن خوشتر از چنگل شهباز نیست

4 عشق مگو آتش از خرمن هستی بسوخت سیل مگوی آب اگر خانه بر انداز نیست

1 بعد از این فارغ ز غوغای جهان می‌خواهمت شاد باش ای دل کزین پس شادمان می‌خواهمت

2 ساده‌لوحی را نگر ای دوست کز تاثیر عشق خود چنانم با تو با خود آنچنان می‌خواهمت

3 هیچ کامی از تو چون حاصل نخواهد (بد) مرا زین سپس من هم به کام دیگران می‌خواهمت

4 چون به هر خشمی فزاید رحمتت با من ترا سرگران گاهی و گاهی مهربان می‌خواهمت