رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 خود را به رکاب آشنایی برسان سعیی کن و خویش را به جایی برسان

2 چون غایت ره بغیر یک مقصد نیست هر ره که روی به انتهایی برسان

1 خوش رست چمن رشته خارا برچین خوش یافت بهار پر ز دیبا برچین

2 بلبل به خراش سینه آوا بشکست از سایه گل خرده مینا برچین

1 فکری کنم و دهم سرانجام سخن شاداب کنم به مدح تو کام سخن

2 فرمان تو زنده کرد اگر نام مرا من زنده کنم به نام تو نام سخن

1 شب تا سحرم فسانه خوان غم او خوابم نبرد ز داستان غم او

2 تا بار امانتش به خائن ندهم صد جای نشسته پاسبان غم او

1 ای فیض سپهر و نور اختر با تو حسن صدف چهار گوهر با تو

2 فوق فلک و تحت سما در خور کیست زیبنده تخت و فر افسر با تو

1 دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو از عشق نشان به قرعه و زیج مجو

2 بنشین و نگاه کن که آسیمه دلست هرکس که چو روین است ازو هیچ مجو

1 آویز به طره از خم و پیچ مگو زان مصحف چهره گوی از زیج مگو

2 او تو شده است کار خود می سازد تو هیچ نیی هیچ مجو هیچ مگو

1 ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه بنما در ناب و داغ بر کوثر نه

2 زان خنده شیرین و لب گلناری لخت جگری بخای و بر اخگر نه

1 هرچند که جور بی محابا داری کس رنجه نمی شود چه پروا داری

2 صد حور و پری اگر رسد ننشیند بر گوشه خاطری که تو جا داری

1 بدگوییی خود کنم مگر یار شوی بستانمت از تو تا وفادار شوی

2 یک رنگان را ظریف طبعان نخرند رنگی دگر آیم که خریدار شوی