غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 بر دماغم دویده شیدایی خردم را نمانده گنجایی

2 از جگر دود می رود به سرم شعله ام حشک مغز و سودایی

3 شور عشقم دریده پرده عقل سر برآورده ام به رسوایی

4 نتوان شهر را به طوفان داد می شوم همچو سیل صحرایی

1 غیر از تو نگنجد به سرایی که تو باشی جز تو همه محوند به جایی که تو باشی

2 شاهان جهان روی نمای تو ندارند نرخ تو که داند به بهایی که تو باشی

3 خورشید نخواهم که درآید به خیالت تا ذره نپرد به هوایی که تو باشی

4 گر دین رودم در سر کار تو نگردم الا که پرستار خدایی که تو باشی

1 دگر خدا بود ای دل سر کجا داری که یک دو روز شد آتش به زیر پا داری

2 درین دیار به چشمم غریب می آیی نه آن دلی تو دلا رنگ آشنا داری

3 چه غم که در طلبت دیده ام غبار گرفت اگر تو از پی این دیده توتیا داری

4 چو مس در آتش صد امتحان گداخته ام به جستن تو که حسنی چو کیمیا داری

1 شب نه تشویش صبا نی شور بلبل داشتم خلوتی تا صبحدم با سنبل و گل داشتم

2 عیش ها سیل بهاری بود، تا آمد گذشت صحبتی با دوستداران بر سر پل داشتم

3 یاد آن مستان که برچیدند از اینجا نقل و جام بهره کیفیتی از جزو تا کل داشتم

4 پرتو اکسیر چشمانم به گنج افتاده بود هرچه می بردند در بردن تغافل داشتم

1 چند ما را به مدارا و فسون بند کنی؟ تا کی این رشته شود پاره و پیوند کنی؟

2 نگه بیهده بر دامن مژگان دوزی خنده ساخته بر گوشه لب بند کنی

3 این شکرپاره فروشان همه عیارانند بر تو حیفست که دل در گرو قند کنی

4 گر کنی هم نفسی با ادب آموزان کن برخوری چون طلب از نخل برومند کنی

1 چمن قربانگه دنیای خونخوارست پنداری دریغا گل که شاخ گلبنش دارست پنداری

2 سحر می گفت با پروانه بلبل حال و می نالید که گل شد زود آخر شعله خارست پنداری

3 به سرعت آنچنان سودای بستان می شود آخر که اطفال چمن را گل به بازارست پنداری

4 گل و نرگس بها بستان هر سحر مخمور می خیزند کلید باغبان در دست خمارست پنداری

1 به خودبینی به جز بتگر نباشی ز خود بگریز تا کافر نباشی

2 به ظلمت افکند طوفان جهلت چو کشتی گر گران لنگر نباشی

3 ز خیل طایران قدس گردی اگر در قید بال و پر نباشی

4 نه انسان زاده ای فضلی طلب کن که از همچون خودی کمتر نباشی

1 نیست با مشاطه گلبن طرازم حاجتی عشق اگر خواهد بروید بر سفالی جنتی

2 غنچه ام گل در گلو دارد بهارم تازه روست خنده ای کافیست با غم راز صبح رحمتی

3 مشتری گوره کن و دلال گو در پا فکن جنس اگر خوب است خواهد کرد پیدا قیمتی

4 کار ما را این چنین ناپخته کی خواهد گذاشت عشق اگر مرد است و با او هست بوی غیرتی

1 می دود حاجت به راه خواهش از دنبال من همت استغنا همی آرد به استقبال من

2 صدر عزت قرب می جوید به من، دشمن کجاست؟ تا ببیند رتبه عشق بلند اقبال من

3 عزتی دارم که گر پا دیر در جنت نهم صد گره در کار رحمت افتد از اهمال من

4 شوق در رفتن به آن کویم نوازش می کند عشق می بیند ز زیر چشم از دنبال من

1 مبین به رد و قبولم که نیکخواه توام اگر بد دو جهانم که در پناه توام

2 مپوش چشم ز حالم که از پریشانی ز دیده تو گریزان تر از نگاه توام

3 به گرد کوی تو گردم نسیم درگاهم به هیچ در ننشینم غبار راه توام

4 هزار زخم ستم خورده ام رسیده به تو نمانده قوت رفتن ز صیدگاه توام