لآلی منظومه نیر تبریزی

1 سحّ طرفی الدّموع حتی تخلی و فوادی من الجوی لا یسلی

2 من یودی لصیر عنی سلاماً ان قلباً@ حواه منه تخلی

3 یا نذیر المشیب اغدرت اما کان یجدی الانذار فیه ضلی

4 قل لطرف لم یخط فی السحر سهماً قر عیناً فقد هویت المعلی

1 از هوش جانگداز شد آب استخوان من آن ققنسم کز آتش خود سوخت جان من

2 چون کرم قزکه دام وی آمد رضاب خویش سحر نیان من شده عقد اللسان من

3 خم گشت پشت مردیم از کنجکاو دهر دیدیکه چون کشید عجوزی کمان من

4 افکار سیه بار فکندم بچاه غم آن یوسفم که گرگ من آمد شبانمن

1 ابا حسن افدیک اعیت مذاهبی و عیل اصطباری من کرور النوائب

2 تمثلت الدنیا علی فلم اجد سوابا بک السامی مناخا لراکب

3 فجئک و الاحشاء تهفو علی الفضاء فاحسن جواز الضیف یابن الاطائب

1 تعالی الله از اینکاخ فلک فرساد بیناش که سر بر اوج او ادنی زند قوسین ایوانش

2 سلیمان گوبیا صرح ممرد بین که از هر سو بجای دیو و دد صف بسته فوج حور و غلمانش

3 عیان از شمسئه کاخ منور نور لاهوتش نهان در حقه خاک معنبر سر یزدانش

4 به بطحا تابدار عکسی ز خشت طاق زرینش بسوزد یکسر از برق تجلی کوه فارانش

1 پیچم بخود چو مار در این تنگنای تار دردا که شد طلسم من این آتشین حصار

2 گیجی است در دلم ز غم و رنج مهر و ماه زین بس عجب مدار که پیچم بخود چو مار

3 دستی بخوان دهر نیالوده چون مگس شد تار عنکبوت مرا دور روزگار

4 هر در شاهوار که بودم به بحر طبع خون گشت قطره قطره فرو ریخت بر کنار

1 نسیم قدسی یکی گذر کن به بارگاهی که لرزد آنجا

2 خلیل را دست قبیح را دل مسیح را لب کلیم را پا

3 نخست نعلین زپای برکن سپس قدم نه بطور ایمن

4 که در فضایش زصیحه لن فتاده بیهوش هزار موسی

1 زخاک اگر همه بعد از تو حور عین خیزد سلاله چو تو مشکل زماء وطین خیزد

2 مه ار زچرخ بیارد بصد قران بالله گر از زمین چو توئی ماه بیقرین خیزد

3 بر آن فرشته جان آفرین که نقش توبست سزد که آب و گل و آدم آفرین خیزد

4 تبارک الله از آن جنبش و کرشمه ناز کسی ندید که سروی بپا چنین خیزد

1 چه سرودیست که اینمرغ خوش الحان آورد مژده باد بهاری بگلستان آورد

2 گو بمرغان زطرب نغمه داود کشید بچمن باد صبا تخت سلیمان آورد

3 دلبرم با لب پرخنده ببالین آمد مژده ایدل که طبیب آمد و درمان آورد

4 لوحش الله نشنیدیم که سروی بچمن بار نسرین و گل و لاله و ریحان آورد

1 همتی کز پا نشستم یا علی مانده ام بر گیر دستم یا علی

2 تا بدیدار تو چشمم باز شد از جهان دل بر تو بستم یا علی

3 مردم ار مست می خمخانه اند من ز مینای تو مستم یا علی

4 من ندانم چیستم یا کیستم از تو هستم هرچه هستم یا علی

1 شه کبریا منشا توئی که امیر عز مجلّلی به تو زیبد عرش جلال حق که به تاج قدس مکلّلی

2 چو نخواست حق ز کمال خود نظری به سوی مثال خود بگرفت پیش جمال خود ز هویت تو سینجلی

3 لمعات نخله موسوی نفخات خلقت عیسوی ز فروغ روی تو پرتوی ز هوای گوی تو شمألی

4 توئی ای امیر جهانگشا که ز بدو خلقت ماسوی به سریر رفعت کبریا نه نشسته چون تو مجللی