صبح از افق بنمود رخ، از عمادالدین نسیمی غزل 1
1. صبح از افق بنمود رخ، در گردش آور جام را
وز سر خیال غم ببر، این رند دُردآشام را
یارب چه شد آن دلبر عیاره از عمادالدین نسیمی غزل 1
1. یارب چه شد آن دلبر عیاره ما را
کآزرد به هجران دل صد پاره ما را
می کشد چشم تو از گوشه از عمادالدین نسیمی غزل 3
1. می کشد چشم تو از گوشه به میخانه مرا
می کند زلف چو زنجیر تو دیوانه مرا
بهشت و حور، بی وصلت، از عمادالدین نسیمی غزل 4
1. بهشت و حور، بی وصلت، حرام است اهل معنی را
کزان وصل تو مقصود است مشتاق تجلی را
در عالم توحید چه پستی از عمادالدین نسیمی غزل 5
1. در عالم توحید چه پستی و چه بالا
در راه حقیقت چه مسلمان و چه ترسا
این حضور عاشقان است، از عمادالدین نسیمی غزل 6
1. این حضور عاشقان است، الصلا
صحبت صاحبدلان است، الصلا
ای چون فلک از عشق تو سرگشته از عمادالدین نسیمی غزل 7
1. ای چون فلک از عشق تو سرگشته سر ما
سودای تو زد آتش غم در جگر ما
آنچه پیش است اگر جمله از عمادالدین نسیمی غزل 8
1. آنچه پیش است اگر جمله بدانید شما
روز و شب خون ز ره دیده فشانید شما
ساقیا آمد به جوش از شوق از عمادالدین نسیمی غزل 9
1. ساقیا آمد به جوش از شوق لعلت جان ما
خضر مایی، می بیار از چشمه حیوان ما
تا هوای طوبی قد تو دارد از عمادالدین نسیمی غزل 10
1. تا هوای طوبی قد تو دارد جان ما
هست منزل آیت «طوبی لهم » در شأن ما
ای رخ جانفزای تو جام از عمادالدین نسیمی غزل 11
1. ای رخ جانفزای تو جام جم جهان نما
گشته عیان ز روی تو ذات و صفات کبریا
ای رخت از روی حسن آیینه از عمادالدین نسیمی غزل 12
1. ای رخت از روی حسن آیینه گیتی نما
وی قدت چون طوبی از خوبی به صد نشو و نما