دفتر ششم در مثنوی معنوی جلال الدین محمد مولوی

1 حبذا کاریز اصل چیزها فارغت آرد ازین کاریزها

2 تو ز صد ینبوع شربت می‌کشی هرچه زان صد کم شود کاهد خوشی

3 چون بجوشید از درون چشمهٔ سنی ز استراق چشمه‌ها گردی غنی

4 قرةالعینت چو ز آب و گل بود راتبهٔ این قره درد دل بود

1 عزم ره کردند آن هر سه پسر سوی املاک پدر رسم سفر

2 در طواف شهرها و قلعه‌هاش از پی تدبیر دیوان و معاش

3 دست‌بوس شاه کردند و وداع پس بدیشان گفت آن شاه مطاع

4 هر کجاتان دل کشد عازم شوید فی امان الله دست افشان روید

1 این سخن پایان ندارد آن فریق بر گرفتند از پی آن دز طریق

2 بر درخت گندم منهی زدند از طویلهٔ مخلصان بیرون شدند

3 چون شدند از منع و نهیش گرم‌تر سوی آن قلعه بر آوردند سر

4 بر ستیز قول شاه مجتبی تا به قلعهٔ صبرسوز هش‌ربا

1 این سخن پایان ندارد آن گروه صورتی دیدند با حسن و شکوه

2 خوب‌تر زان دیده بودند آن فریق لیک زین رفتند در بحر عمیق

3 زانک افیونشان درین کاسه رسید کاسه‌ها محسوس و افیون ناپدید

4 کرد فعل خویش قلعهٔ هش‌ربا هر سه را انداخت در چاه بلا

1 در بخارا خوی آن خواجیم اجل بود با خواهندگان حسن عمل

2 داد بسیار و عطای بی‌شمار تا به شب بودی ز جودش زر نثار

3 زر به کاغذپاره‌ها پیچیده بود تا وجودش بود می‌افشاند جود

4 هم‌چو خورشید و چو ماه پاک‌باز آنچ گیرند از ضیا بدهند باز

1 امردی و کوسه‌ای در انجمن آمدند و مجمعی بد در وطن

2 مشتغل ماندند قوم منتجب روز رفت و شد زمانه ثلث شب

3 زان عزب‌خانه نرفتند آن دو کس هم بخفتند آن سو از بیم عسس

4 کوسه را بد بر زنخدان چار مو لیک هم‌چون ماه بدرش بود رو

1 طالب الدنیا و توفیراتها طالب العلم و تدبیراتها

2 پس درین قسمت چو بگماری نظر غیر دنیا باشد این علم ای پدر

3 غیر دنیا پس چه باشد آخرت کت کند زینجا و باشد رهبرت

1 رو به هم کردند هر سه مفتتن هر سه را یک رنج و یک درد و حزن

2 هر سه در یک فکر و یک سودا ندیم هر سه از یک رنج و یک علت سقیم

3 در خموشی هر سه را خطرت یکی در سخن هم هر سه را حجت یکی

4 یک زمانی اشک‌ریزان جمله‌شان بر سر خوان مصیبت خون‌فشان

1 آن بزرگین گفت ای اخوان خیر ما نه نر بودیم اندر نصح غیر

2 از حشم هر که به ما کردی گله از بلا و فقر و خوف و زلزله

3 ما همی‌گفتیم کم نال از حرج صبر کن کالصبر مفتاح الفرج

4 این کلید صبر را اکنون چه شد ای عجب منسوخ شد قانون چه شد