دفتر ششم در مثنوی معنوی جلال الدین محمد مولوی

1 پادشاهی مست اندر بزم خوش می‌گذشت آن یک فقیهی بر درش

2 کرد اشارت کش درین مجلس کشید وان شراب لعل را با او چشید

3 پس کشیدندش به شه بی‌اختیار شست در مجلس ترش چون زهر و مار

4 عرضه کردش می نپذرفت او به خشم از شه و ساقی بگردانید چشم

1 این بگفتند و روان گشتند زود هر چه بود ای یار من آن لحظه بود

2 صبر بگزیدند و صدیقین شدند بعد از آن سوی بلاد چین شدند

3 والدین و ملک را بگذاشتند راه معشوق نهان بر داشتند

4 هم‌چو ابراهیم ادهم از سریر عشقشان بی‌پا و سر کرد و فقیر

1 امرء القیس از ممالک خشک‌لب هم کشیدش عشق از خطهٔ عرب

2 تا بیامد خشت می‌زد در تبوک با ملک گفتند شاهی از ملوک

3 امرء القیس آمدست این‌جا به کد در شکار عشق و خشتی می‌زند

4 آن ملک برخاست شب شد پیش او گفته او را ای ملیک خوب‌رو

1 آن بزرگین گفت ای اخوان من ز انتظار آمد به لب این جان من

2 لا ابالی گشته‌ام صبرم نماند مر مرا این صبر در آتش نشاند

3 طاقت من زین صبوری طاق شد راقعهٔ من عبرت عشاق شد

4 من ز جان سیر آمدم اندر فراق زنده بودن در فراق آمد نفاق

1 یا درین ره آیدم آن کام من یا چو باز آیم ز ره سوی وطن

2 بوک موقوفست کامم بر سفر چون سفر کردم بیابم در حضر

3 یار را چندین بجویم جد و چست که بدانم که نمی‌بایست جست

4 آن معیت کی رود در گوش من تا نگردم گرد دوران زمن

1 بود یک میراثی مال و عقار جمله را خورد و بماند او عور و زار

2 مال میراثی ندارد خود وفا چون بناکام از گذشته شد جدا

3 او نداند قدر هم کاسان بیافت کو بکد و رنج و کسبش کم شتاف

4 قدر جان زان می‌ندانی ای فلان که بدادت حق به بخشش رایگان

1 ای بسا مخلص که نالد در دعا تا رود دود خلوصش بر سما

2 تا رود بالای این سقف برین بوی مجمر از انین المذنبین

3 پس ملایک با خدا نالند زار کای مجیب هر دعا وی مستجار

4 بندهٔمؤمنتضرع می‌کند او نمی‌داند به جز تو مستند

1 مرد میراثی چو خورد و شد فقیر آمد اندر یا رب و گریه و نفیر

2 خود کی کوبد این در رحمت‌نثار که نیابد در اجابت صد بهار

3 خواب دید او هاتفی گفت او شنید که غنای تو به مصر آید پدید

4 رو به مصر آنجا شود کار تو راست کرد کدیت را قبول او مرتجاست