آن سگی می‌مرد و گریان آن عرب از مولانا مثنوی معنوی 23
1. آن سگی می‌مرد و گریان آن عرب
اشک می‌بارید و می‌گفت ای کرب
پر طاوست مبین و پای بین از مولانا مثنوی معنوی 24
1. پر طاوست مبین و پای بین
تا که سؤ العین نگشاید کمین
یا رسول‌الله در آن نادی کسان از مولانا مثنوی معنوی 25
1. یا رسول‌الله در آن نادی کسان
می‌زنند از چشم بد بر کرکسان
پر خود می‌کند طاوسی به دشت از مولانا مثنوی معنوی 26
1. پر خود می‌کند طاوسی به دشت
یک حکیمی رفته بود آنجا بگشت
روی نفس مطمئنه در جسد از مولانا مثنوی معنوی 27
1. روی نفس مطمئنه در جسد
زخم ناخنهای فکرت می‌کشد
بر مکن پر را و دل بر کن ازو از مولانا مثنوی معنوی 28
1. بر مکن پر را و دل بر کن ازو
زانک شرط این جهاد آمد عدو
عاشقان را شادمانی و غم اوست از مولانا مثنوی معنوی 29
1. عاشقان را شادمانی و غم اوست
دست‌مزد و اجرت خدمت هم اوست
زین بفرمودست آن آگه رسول از مولانا مثنوی معنوی 30
1. زین بفرمودست آن آگه رسول
که هر آنک مرد و کرد از تن نزول
هم‌چو هاروت و چو ماروت آن دو پاک از مولانا مثنوی معنوی 31
1. هم‌چو هاروت و چو ماروت آن دو پاک
بسته‌اند اینجا به چاه سهمناک
چون ز گریه فارغ آمد گفت رو از مولانا مثنوی معنوی 32
1. چون ز گریه فارغ آمد گفت رو
که تو رنگ و بوی را هستی گرو
پس هنر آمد هلاکت خام را از مولانا مثنوی معنوی 33
1. پس هنر آمد هلاکت خام را
کز پی دانه نبیند دام را