چون دل آن آب زینها خالیست از مولانا مثنوی معنوی 120
1. چون دل آن آب زینها خالیست
عکس روها از برون در آب جست
خر بسی کوشید و او را دفع گفت از مولانا مثنوی معنوی 121
1. خر بسی کوشید و او را دفع گفت
لیک جوع الکلب با خر بود جفت
جوع خود سلطان داروهاست هین از مولانا مثنوی معنوی 122
1. جوع خود سلطان داروهاست هین
جوع در جان نه چنین خوارش مبین
آن یکی می‌خورد نان فخفره از مولانا مثنوی معنوی 123
1. آن یکی می‌خورد نان فخفره
گفت سایل چون بدین استت شره
شیخ می‌شد با مریدی بی‌درنگ از مولانا مثنوی معنوی 124
1. شیخ می‌شد با مریدی بی‌درنگ
سوی شهری نان بدانجا بود تنگ
یک جزیرهٔ سبز هست اندر جهان از مولانا مثنوی معنوی 125
1. یک جزیرهٔ سبز هست اندر جهان
اندرو گاویست تنها خوش‌دهان
برد خر را روبهک تا پیش شیر از مولانا مثنوی معنوی 126
1. برد خر را روبهک تا پیش شیر
پاره‌پاره کردش آن شیر دلیر
آن یکی با شمع برمی‌گشت روز از مولانا مثنوی معنوی 127
1. آن یکی با شمع برمی‌گشت روز
گرد بازاری دلش پر عشق و سوز
مر مغی را گفت مردی کای فلان از مولانا مثنوی معنوی 128
1. مر مغی را گفت مردی کای فلان
هین مسلمان شو بباش از مؤمنان
حاش لله ایش شاء الله کان از مولانا مثنوی معنوی 129
1. حاش لله ایش شاء الله کان
حاکم آمد در مکان و لامکان
گفت مؤمن بشنو ای جبری خطاب از مولانا مثنوی معنوی 130
1. گفت مؤمن بشنو ای جبری خطاب
آن خود گفتی نک آوردم جواب