چونک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 9
1. چونک صوفی بر نشست و شد روان
رو در افتادن گرفت او هر زمان
دین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 10
1. دین نه آن بازیست کو از شه گریخت
سوی آن کمپیر کو می آرد بیخت
بود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 11
1. بود شیخی دایما او وامدار
از جوامردی که بود آن نامدار
زاهدی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 12
1. زاهدی را گفت یاری در عمل
کم گری تا چشم را ناید خلل
خواند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 13
1. خواند عیسی نام حق بر استخوان
از برای التماس آن جوان
روستایی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 14
1. روستایی گاو در آخر ببست
شیر گاوش خورد و بر جایش نشست
صوفیی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 15
1. صوفیی در خانقاه از ره رسید
مرکب خود برد و در آخر کشید