آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1
1. آن دل که شد او قابل انوار خدا
پر باشد جان او ز اسرار خدا
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 2
1. آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا
وان نقش تو از آب منی نیست بیا
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 3
1. آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 4
1. آن لعل سخن که جان دهد مرجان را
بی‌رنگ چه رنگ بخشد او مرجان را
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 5
1. آن وقت که بحر کل شود ذات مرا
روشن گردد جمال ذرات مرا
آواز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 6
1. آواز ترا طبع دل ما بادا
اندر شب و روز شاد و گویا بادا
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 7
1. از آتش عشق در جهان گرمی‌ها
وز شیر جفاش در وفا نرمی‌ها
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 8
1. از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما
آمد به فغان ز دست ما ساغر ما
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 9
1. از حال ندیده تیره ایامان را
از دور ندیده دوزخ آشامان را
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 10
1. از ذکر بسی نور فزاید مه را
در راه حقیقت آورد گمره را
افسوس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 11
1. افسوس که بیگاه شد و ما تنها
در دریائی کرانه‌اش ناپیدا
انجیرفروش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 12
1. انجیرفروش را چه بهتر جانا
ز انجیرفروشی ای برادر جانا