گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 996
1. گفت کسی خواجه سنایی بمرد
مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد
پیرهن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 997
1. پیرهن یوسف و بو می‌رسد
در پی این هر دو خود او می‌رسد
آتش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 998
1. آتش عشق تو قلاووز شد
دوش دلم سوی دل افروز شد
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 999
1. از سوی دل لشکر جان آمدند
لشکر پیدا و نهان آمدند
آنچ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1000
1. آنچ گل سرخ قبا می‌کند
دانم من کان ز کجا می‌کند
آه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1001
1. آه در آن شمع منور چه بود
کآتش زد در دل و دل را ربود
چونک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1002
1. چونک کمند تو دلم را کشید
یوسفم از چاه به صحرا دوید
شاخ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1003
1. شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
هست حریف تو در این رقص باد
دوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1004
1. دوش دل عربده گر با کی بود
مشت کی کردست دو چشمش کبود
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1005
1. هر که ز عشاق گریزان شود
بار دگر خواجه پشیمان شود
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1006
1. عشق مرا بر همگان برگزید
آمد و مستانه رخم را گزید