ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3170
1. ای که تو از عالم ما می‌روی
خوش ز زمین سوی سما می‌روی
خشم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3171
1. خشم مرو خواجه! پشیمان شوی
جمع نشین، ورنه پریشان شوی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3172
1. ای که ازین تنگ قفس می‌پری
رخت به بالای فلک می‌بری
باده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3173
1. باده ده، ای ساقی هر متقی
بادهٔ شاهنشهی راوقی
صد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3174
1. صد دل و صد جان بدمی دادمی
وز جهت دادن جان شادمی
کار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3175
1. کار به پیری و جوانیستی
پیر بمردی و جوان زیستی
کردم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3176
1. کردم با کان گهر آشتی
کردم با قرص قمر آشتی
آدمیی، از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3177
1. آدمیی، آدمیی، آدمی
بسته دمی، زانک نهٔ آن دمی
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3178
1. در دل من پردهٔ نو می‌زنی
ای دل و ای دیده و ای روشنی
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3179
1. این طریق دارهم یا سندی و سیدی
اهد الی وصالهم، ذبت من‌التباعد