ای که تو از عالم ما می‌روی از مولانا غزل 3170
1. ای که تو از عالم ما می‌روی
خوش ز زمین سوی سما می‌روی
خشم مرو خواجه! پشیمان شوی از مولانا غزل 3171
1. خشم مرو خواجه! پشیمان شوی
جمع نشین، ورنه پریشان شوی
ای که ازین تنگ قفس می‌پری از مولانا غزل 3172
1. ای که ازین تنگ قفس می‌پری
رخت به بالای فلک می‌بری
باده ده، ای ساقی هر متقی از مولانا غزل 3173
1. باده ده، ای ساقی هر متقی
بادهٔ شاهنشهی راوقی
صد دل و صد جان بدمی دادمی از مولانا غزل 3174
1. صد دل و صد جان بدمی دادمی
وز جهت دادن جان شادمی
کار به پیری و جوانیستی از مولانا غزل 3175
1. کار به پیری و جوانیستی
پیر بمردی و جوان زیستی
کردم با کان گهر آشتی از مولانا غزل 3176
1. کردم با کان گهر آشتی
کردم با قرص قمر آشتی
آدمیی، آدمیی، آدمی از مولانا غزل 3177
1. آدمیی، آدمیی، آدمی
بسته دمی، زانک نهٔ آن دمی
در دل من پردهٔ نو می‌زنی از مولانا غزل 3178
1. در دل من پردهٔ نو می‌زنی
ای دل و ای دیده و ای روشنی
این طریق دارهم یا سندی و سیدی از مولانا غزل 3179
1. این طریق دارهم یا سندی و سیدی
اهد الی وصالهم، ذبت من‌التباعد