گر وسوسه ره دهی به گوشی از مولانا غزل 2727
1. گر وسوسه ره دهی به گوشی
افسرده شوی بدان ز جوشی
باغ است و بهار و سرو عالی از مولانا غزل 2728
1. باغ است و بهار و سرو عالی
ما می‌نرویم از این حوالی
با این همه مهر و مهربانی از مولانا غزل 2729
1. با این همه مهر و مهربانی
دل می‌دهدت که خشم رانی
آورد خبر شکرستانی از مولانا غزل 2730
1. آورد خبر شکرستانی
کز مصر رسید کاروانی
بشنیده بدم که جان جانی از مولانا غزل 2731
1. بشنیده بدم که جان جانی
آنی و هزار همچنانی
ای ساقی باده معانی از مولانا غزل 2732
1. ای ساقی باده معانی
درده تو شراب ارغوانی
ای وصل تو آب زندگانی از مولانا غزل 2733
1. ای وصل تو آب زندگانی
تدبیر خلاص ما تو دانی
ای بی‌تو حرام زندگانی از مولانا غزل 2734
1. ای بی‌تو حرام زندگانی
خود بی‌تو کدام زندگانی
برجه که بهار زد صلایی از مولانا غزل 2735
1. برجه که بهار زد صلایی
در باغ خرام چون صبایی
چون سوی برادری بپویی از مولانا غزل 2736
1. چون سوی برادری بپویی
باید که نخست رو بشویی
مجلس چو چراغ و تو چو آبی از مولانا غزل 2737
1. مجلس چو چراغ و تو چو آبی
وز آب چراغ را خرابی