چنان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1542
1. چنان مستم چنان مستم من این دم
که حوا را بنشناسم ز آدم
1. چنان مستم چنان مستم من این دم
که حوا را بنشناسم ز آدم
1. کجایی ساقیا درده مدامم
که من از جان غلامت را غلامم
1. مرا گویی چه سانی من چه دانم
کدامی وز کیانی من چه دانم
1. شراب شیره انگور خواهم
حریف سرخوش مخمور خواهم
1. رفتم تصدیع از جهان بردم
بیرون شدم از زحیر و جان بردم
1. من با تو حدیث بیزبان گویم
وز جمله حاضران نهان گویم
1. روی تو چو نوبهار دیدم
گل را ز تو شرمسار دیدم
1. زنهار مرا مگو که پیرم
پیری و فنا کجا پذیرم
1. گر از غم عشق عار داریم
پس ما به جهان چه کار داریم
1. از اصل چو حورزاد باشیم
شاید که همیشه شاد باشیم
1. ما آفت جان عاشقانیم
نی خانه نشین و خانه بانیم