تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1410
1. تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
دیو نیم پری نیم از همه چون نهان شدم
گرم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1411
1. گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم
لابه بنده گوش کن گوش مخار ای صنم
بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1412
1. بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم
که سنگ خاره جان گیرد بپیوند خداوندم
کشید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1413
1. کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم
در آن کویی که می خوردم گرو شد کفش و دستارم
درخت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1414
1. درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم
مرا می خواند آن آتش مگر موسی عمرانم
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1415
1. ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
مکن ای شه مکافاتم مکن ای شه مکافاتم
ترش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1416
1. ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
ز افسون‌هاش مجنونم ز افسان‌هاش سرمستم
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1417
1. به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم
چه مانی تو بدان صورت که از مردم شنیدستم
دلا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1418
1. دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
کنون عزم لقا دارم من اینک رخت بربستم
بگفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1419
1. بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم
برآمد موج آب چشم و خون دل نتانستم
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1420
1. اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
برآور سر ز جود من که لاتأسوا نمودستم