هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1399
1. هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم
چونک بهارم تو شهی باغ توام شاخ ترم
تیز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1400
1. تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
نیست شوم نیست شوم تا بر جانان برسم
کوه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1401
1. کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم
دیدم جمعیت تو چونک پریشان نشوم
دوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1402
1. دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
تا همه عمر بعد از این من شب و روز از آن خورم
آمده‌ام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1403
1. آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم
کار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1404
1. کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم
چونک چشیدم از لبش یاد شکر چرا کنم
میل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1405
1. میل هواش می کنم طال بقاش می زنم
حلقه به گوش و عاشقم طبل وفاش می زنم
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1406
1. هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
تا به چه شیوه‌ها تو را من ز خدا بخواستم
دوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1407
1. دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
تا همه سال روز و شب باقی عمر از آن خورم
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1408
1. تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم
چند ز برگ ریز غم زرد شوم خزان کنم
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1409
1. ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام
ناز رها کن ای صنم راست بگو که داده‌ام
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1410
1. تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
دیو نیم پری نیم از همه چون نهان شدم