ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1378
1. ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم
خورشید او را ذره‌ام این رقص از او آموختم
آمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1379
1. آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم
در چشم مست من نگر کز کوی خمار آمدم
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1380
1. دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم
چندانک سیلی می زنی آن می نیفتد از سرم
هرگز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1381
1. هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم
در خانه گر می باشدم پیشش نهم با وی خورم
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1382
1. ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم
کز بهر این آورده‌ای ما را ز صحرای عدم
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1383
1. تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم
عشقا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1384
1. عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم
از من نخواهد کس گوا که شاهدم نی ضامنم
بس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1385
1. بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم
تو حکم می کردی که من خمخانه سیکی شوم
آمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1386
1. آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم
تا بخت در رو خفته را چون بخت سرو استان کنیم
هین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1387
1. هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم
هر کس که او مکی بود داند که من بطحاییم
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1388
1. ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم
ای مرد طالب کم طلب بر آب جو نقش قدم