شهریارنامه عثمان مختاری

1 یکی نامه دیگر هم اندر شتاب فرستاد زال آن یل کامیاب

2 به نزدیک دستور ارجاسب شاه جهان جوی بیورد با دستگاه

3 که از تخم پیران بد او را نژاد جهاندیده و مرد پاکیره زاد

4 که این نامه از پیش دستان شیر به نزدیک بیورد روشن ضمیر

1 بفرمود ارجاسپ ارهنگ را که بر باره کین بکش تنگ را

2 بری بر سپاهی از ایدر زمان که من رفت خواهم سوی سیستان

3 دو دست جهان جوی فیروز طوس به بند و بگیر از وی آن بوق وکوس

4 سر راه ایرانیان را به بند نه آبادمان و نه پست و بلند

1 شنیدم ز گوینده داستان که در عهد لهراسپ شاه جهان

2 که آمد یکی مرد با دستگاه به بلخ اندرون بود در پیش شاه

3 ستم کاره را نام بسرم بدی خبردار از بیش و از کم بدی

4 یکی راه بیره بدش در سرای نبد آگه از آن جهان کدخدای

1 که از راه شیراز گشتاسپ زود سوی اصفهان راند چون زنده رود

2 ابا نامور گرد گرگین شیر بشد در صفاهان یکی دار و گیر

3 شد از گرد دشت صفاهان سیاه چه ارهنگ گشتاسب دید آن سپاه

4 بفرمود فیروز را در زمان ابا گرد رهام پاکیزه جان

1 کنون ای سراینده داستان ز گفتار دهقان روشن روان

2 مر این رزمگه ایدر اکنون بدار سخن گستر از نامور شهریار

3 که کردش فرانک به بند اندرون بگویم کنون تا که شد کار چون

4 جهان جوی هشت ماه در بند ماند که در دیده جز اشک خونین نراند

1 وزین روی ارهنگ ره کردمی چنین تا بیامد ز جرجان بری

2 دلیران ایران ز خرد و بزرگ همه تیز دندان بکین همچو گرگ

3 به ری در همه جمع بودند شاد که آرند زی بلخ لشکر چه باد

4 که از ره سپاه گران در رسید بگردون چکاچاک خنجر رسید

1 چه ارجاسپ آن دید سرکرد بور سرافیل گفتی که دم زد بصور

2 درآمد بناوردگه زود ترک چو آمد به نزد بره همچو گرگ

3 به خورشید مینو برآویخت ترک به شد گرم بازار رزم سترک

4 چو شد حمله بر پنج و شش ازدو روی دو لشکر بد ایستاده در گفتگوی

1 چه کشتیش آمد به دریای چین برون آمد از کشتی آن گرد کین

2 بزد خیمه در پیش دریا کنار جهان جوی شیراوژن نامدار

3 همه مرز چین برهم آمد ازین که آمد سپاهی به دربند چین

4 چه بشنید خاقان یکی لشکری فرستاد در دم بکین داوری

1 سپهبد چو آن دید بر کرد اسب برشیر آمد چو آذر گشسپ

2 از آن تیز تک آهوی شیر گیر فرو جست آن گرد شمشیرگیر

3 یکی حمله آورد برشیر نر چو دید آن چنان شیر پرخاشخور

4 بزد بر زمین چنگ برخاست کرد چو ابر خروشان بدو حمله کرد

1 که ناگاه ابری برآمد سیاه فرامرز را برد از آوردگاه

2 یکی نعره برخواست از تیره ابر چنان چونکه از بیشه غرنده ببر

3 چنان چونکه برخیزد از خاک دود مرآن ابر تیره هوا کرد زود

4 هوا کرد ازدیده شد ناپدید خروش از دو لشکر بگردون رسید