شهریارنامه عثمان مختاری

1 دگرپور کشواد گودرز را مر آن پیر بارای و باارز را

2 برآن تا سرانشان ببرم ز تن به خون پسر اندرین انجمن

3 یلان را چنان بسته بر دار خوار بفرمود آن ترک شوریده کار

4 که از تن سرانشان ببرند پست کازین پیر دید است توران شکست

1 چه شد ز آشیان فلک باز مهر غراب شب افروخت پر بر سپهر

2 دو لشکر بکشتند از رزم گاه نشست از بر تخت ارجاسپ شاه

3 بشد پیش ارهنگ و بوسید پای بدان گفت سالار توران خدای

4 که شاد آمدی ای سر انجمن وگرنه جهان تیره بودی به من

1 دلارام را ماند اندر سراند بر دخت ارژنگ شاه بلند

2 وز آن پس بابرو در انداخت چین سپه سوی چین برد گرد گزین

3 ابا کوس و پیلان و سنج و درای برآمد خروشیدن کره نای

4 کنون بشنو از زال گیتی گشای هم از رزم گردان رزم آزمای

1 چه خوابید در دخمه گودرز پیر برآمد خروش از یلان دلیر

2 نزاد است گفتی مگر مادرش ندید است گیتی سر و افسرش

3 فرستاد کس پیش ارجاسپ زال که ای ترک بد طینت و بدسکال

4 چه بود آنکه کردی در این کینه گاه نبد شرمت از داور هور و ماه

1 چه از کوه بنمود رخسار مهر فرانک چنین گفت کای خوب چهر

2 یک امروز دارم هوای شکار تو نیز ای نکو رخ کنون شو سوار

3 که از سبزه دشتست زنگار پوش به جوش است دشت از طیور و وحوش

4 نشستند برباره گور سم برآمد دم ناله گاو دم

1 چو آمد بر او تیر بارید چیر نشد تیر بر گبر او جایگیر

2 یکی خشت برداشت آن دیو زشت بزد بر بر ماه فرخنده خشت

3 زره بر درید و به پستان رسید شکستی بدان سان بدستان رسید

4 چه شد تالبش خسته ز آن حشت ماه به پیچید رخ رفت ز آوردگاه

1 یکی سخت پیمان کنون یاد دار به یزدان کازو یافت گیتی قرار

2 که با شاه ناری دگر کینه پیش مجویی دگر کینه از کم و بیش

3 فرانک بدو گفت فرمان تراست که هستی سرافراز و کیهان تراست

4 مرآئینه حکمت آرید گفت بدان تا به بینمش راز نهفت

1 جهان دیده دهقان چنین کرد یاد که آن نامه زال پاکیزه زاد

2 که زی فرامرز کردش روان شب تیره بر سوی هندوستان

3 به راهی که آمد از آن شهریار برآن ره فرستاده را شد گذار

4 کشن لشکری دید آن نامدار زده خیمه در پیش دریا گذار