نواب کز و نیم مه و سال جدا از محتشم کاشانی رباعی 1
1. نواب کز و نیم مه و سال جدا
این عیدم از آن قبلهٔ آمال جدا
...
ای کرده قدوم تو سرافراز از محتشم کاشانی رباعی 2
1. ای کرده قدوم تو سرافراز مرا
وز یک جهتان ساختهٔ ممتاز مرا
...
ای نورده آیینهٔ احساس از محتشم کاشانی رباعی 3
1. ای نورده آیینهٔ احساس مرا
لطف تو کلید قفل وسواس مرا
...
گفتند ز حادثات این دیر از محتشم کاشانی رباعی 4
1. گفتند ز حادثات این دیر خراب
بر بستر درد رفته پای تو به خواب
...
بنیاد دو بینی چو شد از از محتشم کاشانی رباعی 5
1. بنیاد دو بینی چو شد از عشق خراب
وان چشم دو بین که بود هم رفت به خواب
...
آن شوخ که تکیه‌گاه او از محتشم کاشانی رباعی 6
1. آن شوخ که تکیه‌گاه او چشم ترست
بازوی شهان چو بالشش زیر سرت
...
روزی که دلم خیال ابروی از محتشم کاشانی رباعی 7
1. روزی که دلم خیال ابروی تو بست
وز ناز به من نمودی آن نرگس مست
...
ای قصر بلند آسمان پیش از محتشم کاشانی رباعی 8
1. ای قصر بلند آسمان پیش تو پست
خلقت همهٔ زیردست از روز الست
...
آصف که مهین سواد اقلیم از محتشم کاشانی رباعی 9
1. آصف که مهین سواد اقلیم بقاست
وز آصفیش سلطنت ایمن ز فناست
...
طراح که طرح این بنا ریخته از محتشم کاشانی رباعی 10
1. طراح که طرح این بنا ریخته است
انواع صنایع بهم آمیخته است
...
این آب که خضر ازو بقا از محتشم کاشانی رباعی 11
1. این آب که خضر ازو بقا خواسته است
وز غیرتش آب زندگی کاسته است
...
خانی که سپهرش به سجود از محتشم کاشانی رباعی 12
1. خانی که سپهرش به سجود آمده است
مه بر درش از چرخ کبود آمده است
...