می دانستم چو روز از مسعود سعد سلمان رباعی 13
1. می دانستم چو روز روشن صنما
کاخر بروی تو از بر من صنما
قبله ست به دوستی از مسعود سعد سلمان رباعی 14
1. قبله ست به دوستی ندای تو مرا
جانست به راستی هوای تو مرا
از مهر نکرد سایه از مسعود سعد سلمان رباعی 15
1. از مهر نکرد سایه کوی تو مرا
یا آب وفا نداد جوی تو مرا
چون بار فلک بست به از مسعود سعد سلمان رباعی 16
1. چون بار فلک بست به افسون ما را
وز خانه خود کشید بیرون ما را
بر آب روان بخت روانت از مسعود سعد سلمان رباعی 17
1. بر آب روان بخت روانت ملکا
قادر شده چو بخت جوانت ملکا
کس نتواند ز بد رهانید از مسعود سعد سلمان رباعی 18
1. کس نتواند ز بد رهانید مرا
زیرا ثقت الملک برانید مرا
دانی تو که با بند از مسعود سعد سلمان رباعی 19
1. دانی تو که با بند گرانم یارب
دانی که ضعیف و ناتوانم یارب
دل در هوس تو بسته از مسعود سعد سلمان رباعی 20
1. دل در هوس تو بسته بودم همه شب
وز انده تو نرسته بودم همه شب
تفت این دل گرم از از مسعود سعد سلمان رباعی 21
1. تفت این دل گرم از دم سردم همه شب
شد سرخ ز خون چهره زردم همه شب
دیبا به رخی بتا و از مسعود سعد سلمان رباعی 22
1. دیبا به رخی بتا و زیبا به سلب
الماس به غمزه و تریاک به لب
ای روی تو و زلف تو از مسعود سعد سلمان رباعی 23
1. ای روی تو و زلف تو روز اندر شب
از روز و شب تو روز و شب کرده طرب
چون آتش و آب از بدی از مسعود سعد سلمان رباعی 24
1. چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب
چون آب صفا دارم و چون آتش تاب