گرچه فلک از پیش برانده ست مرا از مسعود سعد سلمان رباعی 1
1. گرچه فلک از پیش برانده ست مرا
با بند گران فو نشانده ست مرا
بر کار به جز زبان نمانده ست مرا از مسعود سعد سلمان رباعی 2
1. بر کار به جز زبان نمانده ست مرا
در تن گویی که جان نمانده ست مرا
گر بند کند رای بلند تو مرا از مسعود سعد سلمان رباعی 3
1. گر بند کند رای بلند تو مرا
در جمله پسنده است پسند تو مرا
گر زر گردیم می نجویی ما را از مسعود سعد سلمان رباعی 4
1. گر زر گردیم می نجویی ما را
ور مشک شویم می نبویی ما را
تا دیده ام آن لب گهر بار تو را از مسعود سعد سلمان رباعی 5
1. تا دیده ام آن لب گهر بار تو را
پیوسته نمک خوانم گفتار تو را
روزی بر من همی نیایی صنما از مسعود سعد سلمان رباعی 6
1. روزی بر من همی نیایی صنما
چون آیی یک زمان نپایی صنما
افکند دلم زمانه در زاری‌ها از مسعود سعد سلمان رباعی 7
1. افکند دلم زمانه در زاری‌ها
در دیده من سرشت بیداری‌ها
ای مدحت تو فرض و دگر نافله‌ها از مسعود سعد سلمان رباعی 8
1. ای مدحت تو فرض و دگر نافله‌ها
در وصلت تو قافله در قافله‌ها
خویش از پی من همی گریزد ملکا از مسعود سعد سلمان رباعی 9
1. خویش از پی من همی گریزد ملکا
دشمن بر من همی ستیزد ملکا
هر شیر که بود مرغزاری شاها از مسعود سعد سلمان رباعی 10
1. هر شیر که بود مرغزاری شاها
شد کشته به تیغ تو به زاری شاها
عشق تو بلند و صبر من پست چرا از مسعود سعد سلمان رباعی 11
1. عشق تو بلند و صبر من پست چرا
روی تو نکو و خوی تو کست چرا
در حبس مرنج با چنین آهن‌ها از مسعود سعد سلمان رباعی 12
1. در حبس مرنج با چنین آهن‌ها
صالح بی‌تو چگونه باشم تنها