رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 هنگام گل ار به باغ بلبل نبود مل را به جهای شفیع چون گل نبود

2 گل را ملکا رفیق چون مل نبود در بزم ز لهو بانگ غلغل نبود

1 ز اندیشه هجران و ز نادیدن یار دل خون شد و دیده خون همی گرید زار

2 گویم ز غم فراق روزی صد بار کاین عشق چه آفت است یارب زنهار

1 ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی ای دم سردی تو ای دل از دم گرمی

2 ای عشق خمش باش که بس بی شرمی ای هجر برو که سخت بی آزرمی

1 اندیشه مکن به کارها در بسیار کاندیشه بسیار بپیچاند کار

2 کاری که به رویت آید آسان بگزار ور نتوانی به کاردانان بسپار

1 خون در تن من که اصل نیروست نماند وان اصل که طبع و دیده را خوست نماند

2 بر من به جز از نام تو ای دوست نماند چون چنگ توام به جز رنگ و پوست نماند

1 دولت ز علاء دولت عالی رای بر عالم سایه درد چون پر همای

2 ای داده خدایت شرف از بهر خدای یک بار مرا جمال رویت بنمای

1 خوردم همه زهر عشق تو شکر کو دیدم بتر هوای تو بهتر کو

2 گر شاخ هوای تو نرفتم بر کو در تاریکی سکندرم گوهر کو

1 عشق تو بلند و صبر من پست چرا روی تو نکو و خوی تو کست چرا

2 می خواره منم دو چشم تو مست چرا پیش تو لبم بوس تو بر دست چرا

1 من در عدم از جود تو موجود شدم در دولت تو بر سر مقصود شدم

2 مسعود نبودم از تو مسعود شدم در حبس چنان شدم که محسود شدم

1 مشک از سر زلفین تو بویم پس ازین گرد در تو بدیده پویم پس از این

2 پیوسته رضای تو بجویم پس ازین جز با تو حدیث کس نگویم پس ازین